Maandagmiddag werd bekend dat NEC en Paolo Sabak na een zeer ongelukkig huwelijk van elkaar zijn verlost. De middenvelder kwam als groot talent naar Nijmegen, maar kwijnde sinds juli afgelopen zomer weg bij de beloften. “Ik had na de zomerstage een goed gevoel, maar ineens moest ik bij de trainers op het bureau komen.”

Het is 15 juli. De velden zijn op hun groenst en er wordt elke dag meermaals getraind om zo snel mogelijk fit te worden. Midden in de voorbereiding worden Paolo Sabak en Ragnar Oratmangoen bij de trainers geroepen. Ze krijgen allebei te horen niet langer deel uit te maken van de a-kern, daar waar de twee de enige creatieve middenvelders zijn die de club op dat moment heeft. “Ze zeiden dat er geen toekomst meer voor me was en dat ik ergens anders beter aan spelen toe zou komen.”

De reden? “Ze zagen het niet in mij.” Meer kan en wil Sabak er niet over kwijt. Gesthuizen zei destijds dat het trainerstrio de ontwikkeling bij de jonge middenvelder miste. "We willen een bepaalde houding en gedrag zien en dat jongens iedere dag het maximale uit zichzelf halen. Dat willen we gekoppeld zien aan kwaliteit. Dan moeten wij kijken of jongens perspectief hebben. Als er spelers zijn op hun positie waarvan wij vinden dat ze beter zijn en hun perspectief daardoor nihil is, moet je ze niet voor de gek houden." De hele reactie van Gesthuizen lees je hier. 

Waar Oratmangoen al snel naar SC Cambuur verkaste, bleef Sabak dus nog zeven maanden in Nijmegen. “Ik ben gewoon bij de beloften gaan voetballen en was totaal niet bezig met een transfer. Ik hoopte nog terug te keren bij het eerste”, aldus de 21-jarige middenvelder. Hij ziet het dan ook niet als een ‘weggegooid’ jaar. “Ik heb nog steeds dagelijks getraind. Natuurlijk zijn de wedstrijden van een ander niveau, maar aangezien ik extra voor mezelf heb getraind valt dat uiteindelijk allemaal best wel mee.”

Onder Jack de Gier speelde de talentvolle Belg ook al nauwelijks en Ron de Groot maakte in zijn periode als interim-trainer ook geen gebruik van de diensten van de middenvelder. “De rode kaart tegen FC Twente was echt een grote fout. Dat zeggen veel mensen om me heen ook. Had ik die niet gepakt, was het misschien wel heel anders gelopen. Maar goed, mijn invalbeurten waren altijd goed.”

Sabak hoopte dan ook alsnog op meer speelminuten. “En die verdiende ik eigenlijk ook wel. Maar, de fout ligt zeker niet alleen bij trainers.” De club bestempelde Sabak, net als Ndayishimiye, als een ‘lastige jongen’. “Ik denk dat dat niet terecht is, maar misschien liet ik het soms iets te veel merken wat ik ervan vond als ik mijn kans niet kreeg.” Waar Ndayishimiye na de winterstop wél zijn kans kreeg, bleef die voor Sabak uit. “Ik heb nooit honderd procent vertrouwen gevoeld van de trainers.”

De hoop op een terugkeer bij de A-kern was dan ook al snel vervlogen. “Ik wilde uiteindelijk het tegendeel bewijzen en wil dat nog steeds. Ik denk dat ik de club naar een hoger niveau had kunnen tillen. Ik ga daar niet bescheiden over doen. Helaas dachten sommigen er anders over.” Waarom wachtte Sabak dan zo lang met het ontbinden van het contract? “De emmer loopt uiteindelijk vol, op een gegeven moment miste ik het plezier. Ik wil weer van voetbal gaan genieten en dus is het beter om te vertrekken.”

De Belg gaat nu op zoek naar een nieuwe club, maar ziet zichzelf niet zo snel terugkeren op de Nederlandse velden. “Ik wens vooral de supporters heel veel successen toe in de toekomst”, zo liet hij weten op Instagram. “Ik heb nog heel vaak berichten gekregen van de fans. Zij hebben mij gesteund, zij zijn ook de reden dat voetbal blijft bestaan. Zij voelen meer pijn dan wie dan ook bij een nederlaag. Ik hoop dat ze hun club snel weer op het hoogste niveau zien spelen”, besluit Sabak, die door de achterdeur van de Eendracht terug naar België gaat.