Aanstaande zondag staat de Gelderse derby weer op het programma. Sinds de promotie van NEC zijn de derby’s voor de Nijmegenaren nog niet succesvol gebleken, maar hoe vaak was dat wel het geval? In het verleden boekte NEC geregeld een overwinning op de aartsrivaal uit Arnhem. Daarom duikt ForzaNEC de geschiedenisboeken in om terug te blikken op een paar memorabele wedstrijden tegen Vitesse.

Twintig jaar geleden beleefde NEC een teleurstellend seizoen. Na de historische vijfde eindklassering voor de Nijmegenaren in het seizoen 2002/03, wilde het in het seizoen 2003/04 nog niet echt vlotten, maar dat gold ook voor Vitesse. Mid-december stond de eerste Gelderse derby van het seizoen gepland, om precies te zijn, 14 december 2003.

NEC had vijf van haar laatste wedstrijden niet gewonnen. Er werd verloren van RBC Roosendaal, PSV, FC Groningen en Willem II. Tegen RKC werd nog een puntje gepakt. De ploeg van Johan Neeskens had het dus moeilijk. Dat hadden toch weinig mensen verwacht van een ploeg die het in de voorronde van UEFA Cup Wisla Krakow lastig wist te maken. NEC had een overwinning nodig en laat dan de volgende wedstrijd tegen Vitesse zijn. Ook de Arnhemmers hadden het moeilijk. In een volgepakt Goffertstadion moest het dan gaan gebeuren: NEC tegen Vitesse.

Op de een-na-laatste speelronde voor de winterstop, bij een bescheiden zeven graden, moesten beide ploegen vol voor de winst gaan. Vitesse opende ijzersterk maar vergat te scoren. Mede door goed keeperswerk van Dennis Gentenaar bleef het 0-0. Langzaam nam NEC het initiatief over en had het in tegenstelling tot Vitesse weinig kansen nodig om te scoren. Het was Arjan Ebbinge die de score opende na een half uur gevoetbald te hebben. Na een goede corner va Resit Schuurman kon Ebbinge de bal binnenwerken. Op slag van rust scoorde NEC zowaar de 2-0. Good old Dejan Govedarica was de doelpuntenmaker. De Servïer kon vrij inkoppen bij een vrije trap voor de Nijmegenaren. Na rust was NEC heer en meester maar vergat het flink uit te halen tegen Vitesse. Edward Sturing en zijn mannen dropen af terwijl de Goffert feest vierde. Een week later zou NEC nog winnen van FC Zwolle en daarmee met een uitstekend gevoel de winterstop in gaan.

Wit-Russische wereldgoal

Dan gaan we nog verder terug in de tijd, terug naar 1995. Vitesse – NEC op Nieuw Monnikenhuize, het stadion waar het in ’97 zo gigantisch misging met flinke rellen, maar dat was twee jaar daarvoor nog niet aan de orde. NEC had een lastig seizoen met trainer Kees van Kooten. De Nijmegenaren hadden al een aantal edities op rij verloren van Vitesse en met een vijftiende plek op de ranglijst leek het er niet op dat NEC zou gaan winnen in Arnhem. Vitesse kwam ook al redelijk vroeg in de wedstrijd op 1-0 via Edwin Gorter. Later kwam NEC uit het niets op 1-1 via Patrick van Diemen.

De wedstrijd kabbelde voort. Vitesse was sterker en scoorde dan ook de 2-1. De goal viel echter wel wat laat, in de 83e minuut, dus een nieuwe nederlaag voor NEC leek eraan te komen. De Nijmegenaren probeerden er nog wat van te maken en kregen in de laatste minuut een vrije trap toegekend. De bal werd ingebracht en ineens was daar Oleg Poutilo. De Wit-Rus nam de bal ineens uit de lucht en scoorde een wereldgoal. Het uitvak ontplofte van vreugde, want NEC leek in de laatste minuut nog een punt uit het vuur te slepen. Het was nog even afwachten of de goal zal tellen want volgens Vitesse stond er een NEC’er buitenspel, maar daar wilde de arbitrage uiteindelijk niks van weten. Poutilo, die vooral fungeerde als wisselspeler, was ineens de grote held met zijn volley. Hij zal alleen niet gedacht hebben dat een kleine vier jaar later ene Jack de Gier een nog mooiere volley zou scoren tegen Vitesse, maar oordeelt u vooral zelf: bekijk hieronder de volley van Oleg Poutilo.

Foto: Rob Koppers