Édgar Barreto is alweer anderhalf jaar terug in Nijmegen. De middenvelder die, niet geheel volgens eigen plan, tegenwoordig ook als verdediger uit de voeten kan, wisselt zijn plaats op de bank regelmatig af met een basisplaats. Uiteindelijk valt trainer Rogier Meijer altijd op hem terug. De Paraguayaan ziet zijn contract komende zomer aflopen, maar wil maar wat graag door. Met het voetbal, maar ook met het helpen van de talloze talenten die hij om zich heen heeft. We spraken Barreto de avond voor vertrek in Alhaurín El Grande. Over Excelsior-uit vorig seizoen, zijn rol in het jonge team en zijn herstel van een kuitblessure.

In de zomer van 2020 tekende Barreto een eenjarig contract. Hij was direct verrast tijdens zijn eerste trainingen. Over het niveau, in positieve zin. “Ik dacht dat het tweede niveau van Nederland wel meeviel, maar toen ik al die jonge jongens zag trainen was ik echt verbaasd. Ze zijn technisch heel verfijnd en willen allemaal het maximale uit hun carrière halen.” Barreto helpt ze daar graag bij. Op het trainingskamp was hij geregeld bezig met jonge spelers. “Ik zie ze niet als concurrenten. Uiteindelijk moet iedereen zo goed mogelijk zijn. Ze kunnen niet normaal goed voetballen, maar het gaat wel om mentaliteit. Ik heb mijn top wel behaald, maar de meesten in dit team willen uiteindelijk nog hogerop. Dat hebben ze allemaal zelf in de hand.”

Neeskens
Muslu Nalbantoglu gaf langs de lijn van het trainingsveld nog aan hoe bijzonder het is dat een speler zo druk is met andere jongens. “Vroeger hoefde je dat echt niet te verwachten. Je was dan gewoon in dienst van de oudere jongens”, aldus de teammanager. Barreto erkent dat, maar zegt ook dat tijden veranderen. “In mijn vorige periode bij NEC sprak ik geen Nederlands. Ik kon met niemand communiceren, behalve Johan Neeskens. En hij mocht mij wel, dus legde iedere oefening en bespreking nog eens rustig uit in het Spaans. Ik had Nederlands niet nodig.”

Dat is nu wel anders. Barreto is – ook volgens de technische staf – een van de belangrijkste schakels in het team. Samen met Lasse Schöne wordt hij dan ook veel betrokken in het teamproces. “Dat is ook echt een kracht van deze staf. Zij zitten eigenlijk in dezelfde generatie als wij. Daardoor weten we allemaal heel goed wat er speelt.” Vorig seizoen nam Barreto de groep nog eens bij de hand. Na de dramatische nederlaag bij Excelsior (2-1) liet de middenvelder zich gelden. “De dag erna heb ik de jongens aangesproken. Als groep, maar sommigen ook individueel. Ze waren soms drukker bezig met zichzelf dan met het team.” Hij verweet ze niet direct iets. “De groep was heel erg jong. Dan is het heel normaal. Alleen probeer ik ze wel dingen te leren.”

Promotieseizoen
Dat probeert Meijer hem ook nog altijd. Zo zei de trainer na de play-offs vorig seizoen in een interview in de Goffertkreet dat Barreto niet direct stond te springen om als centrumverdediger te gaan spelen. De succesvolle positiewisseling, want Barreto kan op dit moment zowel op het middenveld als in de verdediging prima uit de voeten, vond voor het eerst plaats tegen VVV-Venlo. De kwartfinale van de KNVB Beker. “Rens (van Eijden, red.) was geschorst, Bukusu was geblesseerd. De trainer vroeg me of ik het wilde invullen.” Na enig overleg, zei hij uiteindelijk ja. “Ik doe altijd wat de trainer vraagt, maar hierbij had ik zelf wel wat vraagtekens. Toen hij begon uit te leggen hoe hij het voor zich zag, zag ik het eigenlijk wel zitten.”

Het was het begin van een succesformule. “Tegen Roda JC was Rens weer terug. Toen moest hij gaan kiezen, maar hij koos gewoon voor een andere formatie. We speelden met vijf achterop en dat ging eigenlijk heel goed. Ook voor mijzelf. Ik had een hele vrije rol en kwam uiteindelijk net zoveel aan de bal als wanneer ik op het middenveld stond.” De rest van het seizoen zwierf Barreto tussen de defensie en het middenveld. In de succesvolle play-offs was Barreto uiteindelijk een van de drie middenvelders in het systeem met vijf achterop. “Dirk (Proper, red.) redde het niet om op tijd weer speelgerechtigd te zijn, dus verving ik hem.” Terry Lartey Sanniez vervulde de rol van derde centrumverdediger met verve.

Bankzitter
Diezelfde Sanniez voorspelde vervolgens een keiharde nederlaag voor de Nijmegenaren tegen zijn andere oude club, Ajax. Barreto kon er weinig aan doen. Hij begon op de bank en zag het jonge elftal van het kastje naar de muur getikt worden. Meijer kwam al snel op zijn keuze terug en bracht de ervaren rot na 25 minuten binnen de lijnen. “Dat was niet leuk, zeker niet voor Magnus”, doelt Barreto op Mattsson, die dus bij zijn debuut al heel snel gewisseld werd. “Hoewel hij er persoonlijk niets aan kon doen, moest er gewoon wat gebeuren. Ik zei direct bij de wissel tegen hem dat hij zich niet druk moest maken.”

Dat deed Barreto na de wedstrijd wel degelijk. Niet over het elftal, maar wel over het feit dat hij niet bij de beste elf hoorde. “Ik ben het er niet mee eens, maar ik accepteer het wel”, zei de middenvelder in aanloop naar PEC Zwolle-thuis tegenover De Gelderlander over zijn bankzitter-rol. Hij bleef hard werken en dat loonde. In aanloop naar FC Utrecht-thuis eind september raakte Dirk Proper geblesseerd. Barreto verving de jonge Elstenaar en raakte zijn basisplaats niet meer kwijt, totdat het begin december in aanloop naar de uitwedstrijd tegen RKC Waalwijk misging op het trainingsveld. Barreto liep een kuitblessure op en Proper keerde weer terug in het elftal.

Aflopend contract
Oorspronkelijk stond er een maand herstel voor hem voorgeschreven, maar tussen de feestdagen door kreeg de Paraguayaan een terugslag. Barreto focust zich nu op 5 februari, als de uitwedstrijd tegen PEC Zwolle op het programma staat. “Eerder sluit ik niet uit, maar ik moet oppassen dat ik niets forceer.” De middenvelder is inmiddels al 37, dus gaat dat niet allemaal vanzelf. Toch denkt hij vooralsnog niet aan stoppen. “Ik voel me nog steeds goed. Maar je hebt altijd twee partijen nodig voor een contractverlenging. Of ik volgend jaar nog in de Goffert speel? Als het aan mij ligt – zoals het er nu naar uitziet – wel!”

Als hij toch stopt met voetbal, heeft Barreto al wel in zijn hoofd wat hij dan gaat doen. “Een jaar helemaal niks. Ik wil tijd maken voor de kinderen. Ik breng ze nu wel elke ochtend naar school, maar ik ben toch ook veel van huis.” De tijd die hij overhoudt dan, kan hij straks gaan benutten om na te denken over de verdere toekomst. “Ik weet nog helemaal niet zeker of ik in de voetballerij wil blijven. Misschien wel, als trainer bijvoorbeeld, maar misschien zoek ik ook wel een hele andere richting. Voorlopig is het nog niet aan de orde.”

Handhaving
Barreto is nu nog druk met zijn ambities. Ambities van de club. Ondanks de negende plek wil ook Barreto niet op de zaken vooruit lopen. “We moeten zo snel mogelijk drie keer winnen. Dan staan we op 34 punten en moeten we onze doelstelling bij gaan stellen.” Barreto benadrukt hoeveel makkelijker het voetbal dan ook gaat worden. “Als je moét winnen, kan voetbal heel moeilijk zijn. Valt die druk weg, ben je als groep vaak nog tot veel meer in staat.” Of de play-offs om Europees voetbal haalbaar zijn, weet hij nog niet. “Maar deze groep is heel goed. Iedereen traint graag, iedereen doet zijn best. En als we straks die negen punten hebben, begint een nieuwe competitie voor ons.”

Foto’s: Orange Pictures