Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft.
Drunen, 15 juli 2025
Ha Dirk,
Warm weer, koud bier en de lucht zwanger van verwachting. De voorbereiding is toch het mooiste dat er is? Oefenwedstrijden tegen Duitse Sportfreunde, Zuid-Afrikaanse Chiefs en onze eigen amateurs. Het is weer genieten. Normaliter reis ik naar dit soort wedstrijden af om weer eens bij te kletsen met vrienden, maar dat is dit jaar anders. Ik was oprecht nieuwsgierig naar hoe ‘we’ gaan voetballen dit seizoen en dat is meestal toch echt secundair in deze fase. Want hoewel ik het leuk vond je te zien in Overasselt, loerde ik constant naar het veld.
Het evangelie van Dick Schreuder is hem vooruitgesneld. Op ForzaNEC.nl en in de Jarda Podcast deden we al een poging om zijn tactiek en spelprincipes te ontleden, maar je wil toch even zien of het echt zó aanvallend is. Kan zijn. Wordt. Nou Dirk, er staat ons iets te wachten. Schreuder is in voetbaltechnisch opzicht de anti-Meijer van het Nieuwe Testament. Waar Meijer controle en rust verkoos, hadden de Sportfreunde van Lotte (een Duitse Vierdeklasser) binnen 5 minuten al drie opgelegde kansen gehad. Niet omdat ze zo goed waren, maar omdat er zeeën van ruimte tussen keeper en (een enkele) verdediger ligt. Want verdedigen, dat doet Dick liever niet. Daar stelt hij er het liefst ook zo min mogelijk van op. Geholpen overigens door TD Carlos Aalbers, want veel verdedigers zijn er ook (nog) niet.
Elk jong voetballertje is ooit verliefd geworden op de bal omdat hij doelpunten wil maken en dat maakt dit Schreuder-experiment zo interessant: alle spelers mogen proberen te doen wat ze intrinsiek het liefste zouden doen: aanvallen en goals maken. En waar je dan op papier staat, dat vindt Schreuder niet interessant. Zo kan het zomaar zo zijn dat de vorig jaar als aanvallende middenvelder geflopte Argyris Darelas ineens een revelatie blijkt als centrale verdediger.
En dat is ook het mooie aan de voorbereiding: de verwachting. De hoop. Het ontdekken van nieuw talent. Ik herinner me Anthony Hudson: zoon van een Engels international en imposante rushes langs de linker zijlijn tegen SC NEC. Ik wist direct: NEC heeft haar eigen Roberto Carlos binnengehaald. Maar helaas, het bleef bij een paar geinige oefenpotjes. Dat jubileumboek dat je bij elkaar coördineert, gaat Anthony Hudson niet halen.
