Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft.   

Nijmegen, 30-03-2025  

Ha Chiron,  

Heb je weleens koeien zien springen omdat ze blij zijn? Omdat ze na een lange winter weer de wei in mogen, het gras ruiken en op mogen vreten? Deze week was ik daarbij. Het moment waarop een Groesbeekse boer zijn staldeuren opende. Koeiendans, heette het. Vind je dit een gekke opening van onze column? Gaat Tikkie-Takka niet over NEC, of wat de neuk hebben loeiende melkkoeien te maken met onze club? Ik leg het uit. Hopelijk vind je het niet erg dat dat die krijtlijn van het leven, waar we het eerder over hadden, soms op willekeurige basis wordt getrokken. Want kijk: toen ik die zwart-witte beesten zag huppelen omdat de lente ze had bevrijd van een horrorwinter, had ik mijn zoon op mijn arm. Hij lachte zich rot en zijn ogen werden groter bij elke koe die ons passeerde. Hij imiteerde zelfs hun geloei, alsof hij ze nog een zetje wilde geven. Een dag voor dit feestelijke natuurgeweld had ik in het stadion precies hetzelfde gevoel. Noem de koeien maar een déjà vu. M’n pa en ik stonden namelijk met een pilsje in de hand te kijken hoe we eindelijk weer een fatsoenlijke wedstrijd speelden. Met passie, strijd en heldenmoed. AZ kwam met 1-3 voor en hoewel de achterstand erin beukte, dacht ik nooit dat het mis zou gaan. ‘Het kan nog makkelijk’, zei ook m’n pa. Ik nam een slok bier, knikte en voelde dat het goed zou komen.  

En toen kwam Kodai Sano binnen de lijnen. Na een voetblessure mocht hij eindelijk weer meespelen. Mijn ogen werden groter toen ik Sanosan zag huppelen, springen, sprinten en passen. Hij genoot! Kodai Sano personifieerde de koe die terug was in de wei. Klote winter, kutstal, eindelijk weer ruimte om te grazen. Sano voetbalde niet, hij danste! Met zijn watervlugge danspasjes stak hij de rest van het team aan. Het team dat extra werd opgejut door de sfeer op de tribune. Mijn glimlach was enorm en misschien stond ik zelf ook te loeien, zeker na de goals van Kento en Vito. Al ben ik nu een beetje kwijt wie ook alweer de runderen waren in dit verhaal? Enfin, je begrijpt hoe blij ik was met het gelijkspel tegen AZ. Ik denk dat we de play-offs halen en gaan dansen op Stadionplein 1, doe jij dan mee?  

Forza en hup,  

Dirk