Mario Been als trainer terug in De Goffert. Jarenlang droomden fans ervan en zaterdag wordt het werkelijkheid. De 61-jarige Rotterdammer neemt het in de jubileumwedstrijd van NEC op tegen zijn vriend en oud-collega Ron de Groot. “Als ik jongens zie die ik al lang niet meer gezien heb, is het contact gelijk weer optimaal.” 

Been is als analist actief en komt zo nog regelmatig in De Goffert. Altijd krijgt hij applaus van de mensen, want de trainer mag met recht een held genoemd worden in Nijmegen. “Daarom vind ik het zo mooi om aan dit soort dingen, zoals de jubileumwedstrijd, mee te werken”, vertelt hij aan de Goffertkreet, het magazine van SV NEC. “Als coach word je niet vaak herinnerd bij een club, dan ben je een passant. Maar als je iets tastbaars neerzet, zoals het Europese avontuur met NEC, dan merk je dat je iets los hebt gemaakt bij mensen. Dat koester ik de rest van mijn leven. Als ik namens ESPN langskom in De Goffert beginnen de fans altijd mijn naam te scanderen. Dat is echt superleuk. Dat seizoen heeft men zoveel plezier en liefde gegeven, dat koester ik echt met beide handen.”

Oude vrienden

Hoewel Been met sommige jongens uit zijn NEC-tijd nog contact heeft, kan hij niet wachten om hen weer te zien op zaterdag 15 november. “Brett Holman is een hele goede vriend van mij. We hebben allebei een huis in Spanje. Daar zien we elkaar regelmatig. Youssef El Akchaoui was voor mij echt een voorbeeld in de groep. Hij overdreef het weleens, maar echt een geweldig karakter. Dani Fernandez had dat ook. Muslu Nalbantoglu heb ik echt in mijn hart zitten en zie ik ook nog vaak. Jermain Lens heb ik later nog gehad bij Fenerbahçe, toen ik daar met Dick Advocaat was. En ik heb natuurlijk enorm veel gehad aan Peter Wisgerhof, in alles een echte aanvoerder. Net als Gabor Babos overigens. Het is moeilijk om één speler te noemen. Ik hield van die gasten en stond midden in die groep.” 

“Maar er zijn er genoeg die ik eigenlijk nooit meer gezien heb. Een Dominique Kivuvu bijvoorbeeld, of dat soort jongens. Sibum zie ik natuurlijk nog wel vaak, Babos ook af en toe. Romano Denneboom heb ik laatst toevallig nog gezien. Iedereen heeft zijn eigen ding, maar met sommigen houd je wel contact. Als ik jongens zie die ik al lang niet meer gezien heb, is het contact gelijk weer optimaal.”

Uniek

Dat contact gaat er dus komen tijdens de jubileumwedstrijd in De Goffert. Been voelt zich vereerd daarvoor gevraagd te zijn. “De club heeft mij gebeld met dit idee. In eerste instantie was het toen even aftasten. Ik moet namelijk opnieuw onder het mes voor een kunstknie. Aan de ene kant heb ik er al eentje, maar ook de andere knie moet vervangen worden. Ik zat er een beetje mee wanneer ik dat ging doen. Als ik dat in de winterstop wilde doen, moest ik in november geopereerd worden. Toen zei ik tegen mezelf: ‘Mario, dit ga je niet vaak meemaken. Een club die 125 jaar bestaat en jíj wordt gevraagd om een van de twee teams te coachen. Dat was erg eervol voor mij, waardoor ik het geaccepteerd heb.” 

“Op een gegeven moment kwamen ze met een lijst qua spelers. Het is niet gek dat ze dan ook spelers kiezen die de successen onder mij meegemaakt hebben. Maar ook de andere echt NEC-namen: Jeffrey Leiwakabessy, Wilfried Brookhuis, Frans Janssen en Sije Visser. Dat zijn jongens die hier gewoon thuishoren. Die horen bij deze mooie club.” 

Foto: NEC Media