Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft. 

Drunen, 12 augustus 2025 

Oeh-ah Lotgerink, say Oeh-ah Lotgerink!  

De mussen vallen van het dak, Dirk. Jarenlang kregen we dode mus op dode mus voorgeschoteld, maar dat is niet meer. Sinds afgelopen vrijdag hebben we definitief geen aartsrivaal meer. En dat is jammer. Althans, dat vinden sommige mensen. Ze vinden het ook jammer dat NEC-supporters dat niet jammer vinden. Sterker nog: er waren NEC-supporters die vonden dat NEC-supporters geen NEC-supporters waren als ze het jammer vinden en vice versa. En om in de geest van advocate Cindy (voor de oudere supporters: jullie ook zo benieuwd of het dé Cindy was? Ik hoop het!) te blijven: ‘hoe leg ik mijn kinderen uit dat papa een tatoeage heeft op zijn rug met “1892”’? Nou, deze is voor mijn toekomstige zoon die eind dit jaar geboren gaat worden in een wereld zonder Vitesse – hoezee! 

Nijmegen en Arnhem hebben al sinds de middeleeuwen een hekel aan elkaar. Gezien 1892 en 1900 ver weg lagen, heeft dat niks met voetbal te maken. Het zijn dan ook niet zo zeer de voetbalclubs die verschillen, maar de steden. Nijmegen is de meest noordelijke stad van het zuiden, Arnhem is de meest zuidelijke stad van het noorden. Katholieken versus Protestanten. Romeinen versus Batavieren. Burgers versus burgerij. Toen begin 19e eeuw Arnhem ook nog hoofdstad werd ondanks het veel grotere Nijmegen en daarmee ook nog veel extra voorzieningen trok, was het zaadje van een burentwist compleet.  

Het meest zure zaadje was misschien nog wel het hoofdkantoor van PGEM, het latere NUON, dat zetelde in Arnhem. Jarenlang betaalde Nijmegen zich scheel aan megalomane dromen van Karel Aalbers die met zijn uitspraken de boel ernstig op scherp zette. Nou, er is inderdaad maar plek voor één voetbalclub in Gelderland, Karel. En daar ben ik niet rouwig om. Mijn kind hoeft niet op te groeien met wedstrijden vol ongetemde haat en agressie. Hij krijgt geen bekers pis over zich heen in het uitvak, doodskisten op het voorplein. Wij leven verder. Met de centjes van Marcel Boekhoorn wordt er een stevig fundament gestort, het stadion is net op tijd klaar om de eerste brugklassers van Bemmel, Elst en Huissen naar de Goffert te trekken en wij gaan strijden tegen FC Utrecht, FC Twente en AZ en misschien, heel misschien, ‘Vertegenwoordigers van de media, niet schrikken…” Nee, NEC gaat niet voor de landstitel. Want wij zijn altijd normaal bijven doen. Op z’n Nimweegs, met Nimweegse mensen en Nimweegse mentaliteit.* 

Houje! 

*Al zag ik onlangs een echte Nimweegse jongen die op ForzaNEC ons toch als kampioen voorspelde… gaat het wel goed met je, Dirk?