Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft.
Nijmegen, 30 oktober 2024
Hej Chiron,
Heb jij er weleens tegenop gezien om naar NEC te gaan? Dat je hoofd helemaal niet staat naar de prestaties van onze helden en dat je liever thuis of in de kroeg had gezeten om het leven op zijn beloop te laten? Dat je je vooral niet druk wil maken om onze club? Dinsdag was voor mij zo’n dag. Normaal maak ik met echt veel plezier de gang naar de Goffert en wandel ik samen met mijn eeuwig optimistische vader naar de stadionlampen, maar deze week dus even niet. Gezeik op het werk, een zieke hond thuis en hoerig weer maakten dat ik totaal geen zin had in de bekerwedstrijd tegen PEC.
De bekerfinale van vorig jaar kwam ineens weer voorbij, terwijl ik had gehoopt om die pot te vergeten. Toch ging ik, want een verslaving kun je soms maar beter gewoon voeden dan er cold turkey mee kappen. Chagrijnig stond ik op de tribune en de eerste helft leek mijn keuze ook totaal verkeerd, want er gebeurde wat jij me al schreef: een verzameling miljoenen die geen vuist weet te maken tegen de nummer 16 van de Eredivisie. Gelukkig bestond het geluk. Eerst met het schotje van Sontje, daarna met die hete bitterbal in de handen van hullie keeper. Heerlijk dat wij ook een keer mazzel hebben!
Met die gelijkmaker keerde hoop terug in de Goffert, en daarmee het besef dat je deze wedstrijden gewoon moet winnen. Lang leek het alsof un, dos tres de enige is die beseft welke emotie je in zo’n pot moet leggen, al zullen er genoeg diplomaten zijn die zeggen dat zijn gedrag richting die oud-Arnhemmer onverstandig was en het ophitsen van de ploeg op deze manier onvolwassen is. Onzin natuurlijk, hup Ivan! Hup NEC! In het half uurtje verlenging kwam mijn vertrouwen terug. Deze ploeg is tot grote dingen in staat, zo liet ook Kento met zijn doelpunt zien.
De beste remedie tegen deze bekerblues, Chiron, is gewoon blijven gaan. Zie ik je daarom zondag? Dan pakken we Groningen en zetten we de ommekeer in.
Haije, forza en hup,
Dirk