Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft. 

Drunen, 3 januari 2024  

Ha Dirk, 

Welkom in 2024! Hoe waren jouw feestdagen? Ik zag je lekker met de auto richting Zeeland vertrekken! Even uitwaaien met/van Storm Henk en Ingrid lijkt mij een prima start van het nieuwe jaar. Ik sluit het jaar altijd graag muzikaal af, ook al voel ik mij een beetje een boomer als ik naar de Top2000 kijk. Zoals iemand op X (“het voormalige Twitter”, moet je er dan bij zeggen): je kijkt wel continu naar een groepje grijze figuren met gezamenlijk een miljardje of 7 aan overwaarde op hun huis en nog is dit hun enige hoogtepunt van het jaar. Maar goed, het draait natuurlijk niet om de beelden maar om de bas, de blazers en de bandjes. Wat boeken voor jou zijn, is muziek voor mij. 

Toevallig zag ik muziekprofessor Leo Blokhuis in één van zijn aanverwante tv-programma’s vertellen over de Duitse PSV-speler Horst Nussbaum. Nussbaum kwam slechts achtmaal uit voor PSV, maar bleek uiteindelijk een meer begenadigd muziekproducer onder de naam Jack White. Hij was de man achter ‘Looking for Freedom’, dat David Hasselhoff boven op de gevallen Berlijnse Muur ten gehore bracht. Voorzichtig ga je dan toch mijmeren wie de Horst Nussbaum in het rood-groen-zwart zou moeten zijn. Magnus Mattsson zou te makkelijk zijn. Naast dat Magnus nu al meer scoorde in vier maanden dan Nussbaum in zijn hele carrière, heeft Magnus ook nog een heel leger aan Scandinavische deejay’s voor zich.  

In wie zit er dan nog meer muziek? Als eerste popt Randy Wolters bij me op. Al was de Leidenaar slechts figurant in de videoclips van Mart Hoogkamer, stiekem sta je dan al met een half been in de Top 2000 natuurlijk. Ook denk ik direct aan Björn van der Doelen die als muzikant en Brabants chansonnier meer onnavolgbaar is dan zijn gedraaf op het middenveld. Maar ook mijmer je direct naar vervlogen tijden dat De Sjonnies, De Havenzangers of Gino (“Viva la mama”) Politi wekelijkse kost waren. Zeker in die negentiger jaren leek het wel alsof er maar 1 cd’tje beschikbaar was en wat pas bij het grofvuil belande toen de sloopkogel in de oude East Side werd gezet.  

Nee, waarschijnlijk gaat geen NEC’er de Top 2000 bestormen. Maar waar ik muzikaal gezien wel op zit te wachten: een ouvre-avond van de man/vrouw die de geweldige jingles in die oude Goffert verzon. De ruimte was vier keer zo groot, de boxen minimaal net zo slecht als nu, maar de jingles kan ik zo nog opdreunen. Hopelijk waait die auto van je niet stormachtige Zeeland uit. Anders kun je altijd nog naar Autoshop de Tunnel, daar heb je de grootste keus! 

Houdoe (dat moet ik na 3 jaar in Brabant zeggen)!