Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft. 

Texel, 07-05-2025 

Goeiemergen Chiron, 

Was je al uitgeblust voor de serie tegen Sparta en RKC? Dan durf ik bijna niet te vragen hoe het nu met je gaat. Na Heerenveen uit (apathisch) en Willem II thuis (surrealistisch als Salvador Dalí) moet je nu aan de antidepressiva. Maar in plaats van medicijnen slikken, zocht jij de rust op van Valencia met je dame. Mooi. Spanje is altijd een goed besluit. En een keer je kiend laten logeren om zelf uit te kunnen slapen is inderdaad lekker. Laten we elkaar alleen ook even de waarheid zeggen: je moet toch nooit op vakantie gaan om de batterij op te laden? Wie dat doet, heeft werk of leven waar je blijkbaar geen energie van krijgt. Kappen, wegwezen en iets anders zoeken! Geluk heeft geen agenda. Voor je het door hebt, bestaan we niet meer.  

Daarom schrijf ik je nu vanuit zo’n banaal vakantiehuisje op Texel, waar ik toch intens gelukkig ben. Natuurlijk, in een verleden dat inmiddels leest als een vergeeld boek, zou ik al tien keer op het vliegtuig naar Mexico zijn gestapt. Voor het avontuur, voor Mexico, voor het onbekende dat me gelukkig maakte als de taxichauffeur die jouw horizon wist te verbreden. Maar de grap is dat we nu leven en we ons moeten schikken naar wat het leven jou nu te bieden heeft. Bij ons is dat een fijn gezin, bij N.E.C. een selectie die de komende weken zal veranderen. Wat doe je met deze info? Depressief thuis zitten en bedenken dat we met deze spelers 5e hadden moeten staan, boos blijven om de bekerfinale en de zoveelste naaipartij van de VAR? Of zet je een roze bril op en glimlach je naar morgen? Ik kies voor optie twee. Nog even en we kijken naar Schreuderbal. Spelen we 3-5-2 met tien aanvallers en staat de keeper soms rechtsbuiten. Misschien krijg je dan wat vaker een deksel op de neus, maar ook zo’n confrontatie met de werkelijkheid is goed en doet je beseffen waar we staan. 

De transitie begint al gauw, Chiron, ook voor jou. 

Forza en hup, 

Dirk