Met zijn rechterhand onder zijn linkerelleboog ondersteunt Rens van Eijden wat mismoedig zijn hoofd na het verlies van de treurige wedstrijd tegen Roda JC. Peinzend kijkt hij voor zich uit. “Waarom het niet lukte vandaag? Ik weet het niet, we hebben een beetje achter de feiten aangelopen. De eerste helft heeft Roda geen kans gehad en dan meteen na rust geven we knullig die goal weg.”
Hij denkt terug aan de eerste Roda-goal, waar een misverstand met Ryan Koolwijk aan vooraf ging. “Beiden dachten we dat de ander de bal zou pakken. En daardoor deden we het allebei niet. Of dat met coaching te maken heeft? Ook wel. Maar soms lopen de dingen gewoon heel vervelend, daar doe je dan niks aan.”
De tweede Roda-goal zag Van Eijden vanaf de zijlijn. “Doordat ik de eerste helft een nop van mijn schoen was verloren, bouwde er een vervelende spanning op rond mijn enkel. Dat werd steeds erger waardoor het de tweede helft niet meer ging. Toen heb ik me laten wisselen. Schieten ze een minuut later de 0-2 binnen. Dat is klote.”
Van Eijden speelde tot dat moment, als een van de weinige NEC’ers een aardige pot. “Ja, het ging wel lekker. De eerste helft niks weggegeven. Het stond, achterin in ieder geval, wel aardig, dacht ik zo.”
Hij denkt nog wel eens terug aan het begin van het seizoen, toen hij achter Ramon Zomer tweede keus was om de plek in de Nijmeegse centrale verdediging naast Bram Nuytinck op te vullen. “Maar Ramon vertrok gelukkig naar Heerenveen. Daar was ik blij mee want daardoor kon ik laten zien wat ik kon. Ik had er zelf namelijk wél vertrouwen in dat ik het kon. Dat heb ik altijd gehad.”