Dirk Lotgerink en Chiron Rengers zijn een leven lang NEC-supporter. In de rubriek Tikkie-Takka schrijven ze elkaar over alles wat met rood-groen-zwart te maken heeft.   
 

Nijmegen, 04-09-2024 

Hej Chiron, 

We moeten onze clubnaam veranderen. Dat hadden bestuurders uit de jaren negentig vast voorgesteld. Weet je nog? Vlak voor de eeuwwisseling ging de club op de schup. Eerst ging het logo naar de haaien en werden de balken ingewisseld voor een icoontje dat Ai zou doen blozen. Die fout werd gelukkig snel hersteld, al blijf ik bij die twee snavels denken aan Croky chips. Ook het stadion werd verbouwd. Onze hele club werd gerestyled door een handjevol marketeers. Zou zoiets nu kunnen gebeuren? We presenteren het ene na het andere vette tenue, werken daarvoor samen met kunstenaars als Andreas Hetfeld en zelfs met de gemeente. Je kunt willen nuilen, zoals je in je laatste brief aangaf, maar op het gebied van marketing maakt NEC reuzenstappen. Zo groot, dat we over onze landsgrenzen heen kijken. Weet jij of een Nederlandse club ooit drie Japanse spelers in de selectie heeft gehad? Ik niet, maar ik weet wel dat ze in Nippon of Nihon massaal fan zijn geworden van NEC. 

De prestaties van Koki, Kodai en Kento worden uitgezonden in het land van de rijzende zon! Dan komt ons zoutjeslogo misschien wel voorbij op die gigantische bill boards in Tokio, of loopt er een menneke uit Yokohama in het ‘presentatiepak’, zoals een fraai trainingspak tegenwoordig heet in de fanshop. Had jij dit verwacht toen we boos waren omdat ze 24 jaar geleden besloten om in witte thuisshirts te gaan spelen? ‘Het refereert aan het onoverwinnelijke en maagdelijke wit van Real Madrid’, zeiden ze toen. 

Gekkenhuus… Die bestuurders hadden een verandering van de clubnaam ook wel zien zitten, denk ik. ‘Zullen we een frisse start maken en de naam veranderen?’, zou een van die draken aan de koffietafel hebben kunnen vragen. ‘Ja, leuk!’, had een andere passant geantwoord. ‘Dan noemen we die spelers K3, geven ze een vijfjarig contract en spelen we voor een paar tientjes meer ook nog in het Kia Goffertstadion’… Nu ik deze fictie schrijf en de presentatie van Kento Shiogai met ons Romeinse masker opnieuw bekijk, denk ik dat de commerciële activiteiten overzees voor altijd ons DNA zouden kunnen veranderen. Hopelijk gebeurt dit met beleid en groeien we op een gezonde manier richting de Champions League. Zonder onze roots, sorry roets, te verloochenen. Anders juichen we straks echt voor Nippon Eendracht Combinatie. 

Haije! 

Dirk