Oussama Tannane heeft het plezier in voetballen weer teruggevonden en wel in Nijmegen. De goedlachse baltovenaar uit Amsterdam speelde inmiddels 2 wedstrijden voor NEC in de Eredivisie en maakte hierin indruk. Op zijn eigen fans, maar ook op de rest van het land. Iedere talkshow heeft al benadrukt dat Tannane uitzonderlijke kwaliteiten bezit en met de rapportcijfers in iedere krant kan hij best thuiskomen.

De buigende cornervlag

Bij de presentatie van Oussama Tannane zei technisch directeur Ted van Leeuwen het al: “Als Tannane aan de bal komt, maakt de cornervlag een buiging.” De Amsterdammer begint hard te lachen als dat citaat ter sprake komt. Maar dan serieus: “Weet je wat het is, ik voel de waardering van Ted. Ik kende de man helemaal niet, maar bij mijn vorige clubs hoorde ik altijd dat hij naar me informeerde.” De aanvallende middenvelder doelt op het feit dat de huidige technisch directeur van NEC altijd de groeten aan hem deed.

“Hij deed me niet alleen de groeten, maar hij vroeg ook aan andere spelers hoe ik had gespeeld, dat soort dingen. Ik heb zulke goede verhalen over hem gehoord. Dat vond ik natuurlijk heel interessant. Toen dacht ik, voor zo’n technisch directeur wil ik graag spelen. Toen ik tijdens mijn vakantie via mijn zaakwaarnemer hoorde dat NEC interesse had, waren we er snel uit. Als iemand zoveel vertrouwen in me uitspreekt dan doet dat wat met mij. Ook weet ik dat als ik ergens mee zit, ik altijd bij Ted terecht kan. Ik vertrouw hem en hij mij. We weten wat we aan elkaar hebben.”

“Ted van Leeuwen informeerde steeds naar me, maar ik kende de man helemaal niet”

Waardering

Als het woord waardering valt, kiest Tannane zijn woorden zorgvuldig uit. “Ik zeg altijd: ‘je leert een mens pas kennen als je hem echt kent.’ Helaas is het zo dat veel van wat ik zeg uit het verband wordt gerukt. Als ik iets zeg, dan komt het meteen groot in de krant. Als ik iets doe, dan wordt het breed uitgemeten. Dat zorgt voor een stempel die ik met me meedraag, terwijl ik de mensen die me die stempel geven, helemaal niet ken. Ik ben gewoon een winnaar. Ik ben iemand die áltijd 100% geeft. Ik haat verliezen. Ik kán gewoon niet verliezen.”

De winnaarsmentaliteit die de 28-jarige Tannane soms bij zijn medespelers zocht, heeft hij bij NEC gevonden. “Bij NEC voel ik alleen maar winnaars om me heen. Alle spelers nemen dingen van elkaar aan. Als je een medespeler een tip geeft, dan luistert hij. De sfeer is uitstekend en we hebben een erg leuk team.” Ook kan de Amsterdammer op waardering van de NEC-supporters rekenen. In de thuiswedstrijd tegen FC Twente was er een dynamische wisselwerking tussen speler en het publiek, dat werd vrolijk doorgezet in het uitduel tegen FC Volendam.

Tannane legt uit. “Natuurlijk kun je in het buitenland veel verdienen, maar daar gaat het ook vooral om de centen. Het gaat mij niet om status of geld, maar juist om het vertrouwen en de waardering die ik van de mensen binnen de club en van de supporters ontvang. Ik speel voetbal omdat ik het leuk vind, maar ook voor de mensen op de tribunes. Als ik vanuit de supporters vertrouwen voel, dan geef ik alles voor ze.” En dat vertrouwen voelt hij. “Ik wist al dat NEC een echte volksclub is, maar wat ik de eerste maanden bij deze club meemaak, vind ik echt fantastisch.”

Waardering kreeg de Amsterdammer onlangs ook van Rafael van der Vaart, die aangaf dat waar Tannane ook speelt, hij overal de beste is. Hij krijgt het mee. Het doet hem wat. “Het klopt inderdaad dat ik weleens vertrouwen vanuit een club miste. Of dat ik nu mensen hoor zeggen ‘wacht maar tot november/december, dan zul je zien dat die Tannane niets meer laat zien.’ Ach weet je, dan moet ik alleen maar lachen. Die mensen kennen me helemaal niet. Als een ex-topvoetballer als Van der Vaart dan zulke mooie dingen over me zegt, is dat natuurlijk mooi om te horen. Het is ook geen koekenbakker ofzo hè”, zegt hij lachend.

Moeder

Tannane groeide op als jongste in een gezin van vijf kinderen. Hij leerde voetballen op de bekende Amsterdamse pleintjes en hier verfijnde hij zijn techniek. Tannane woont nog altijd in de stad waar hij dagelijks op straat voetbalde. Elke dag rijdt hij van Amsterdam naar Nijmegen en hij overweegt ook niet om te gaan verhuizen. “Het is maar een uur en een kwartier rijden. Ik vind het fijn om terug in Amsterdam te zijn. Ik ben getrouwd en vind het heerlijk om thuis te komen. Ik woon dichtbij mijn familie, die heel belangrijk voor mij is. Ik heb vaak contact met mijn broers en zussen. We bellen vaak, zien elkaar geregeld. Ze geven me tips en inzichten waar ik iets aan heb. We hebben een hele warme band.”

Al is maar één band de meest hechte. Die met zijn moeder. “Uiteindelijk is mijn moeder het belangrijkst. Voor haar doe ik echt alles.” Het typeert de warmte die de Amsterdammer niet alleen van mensen wil voelen, maar zelf ook uitstraalt. Mentaal sterk zijn. Buiten het veld vriendelijk en spontaan, binnen het veld een leeuw. Van de atlas? Tannane krijgt voor de verandering weer een grote grijns op zijn gezicht. Hij durft te dromen. “Het komende WK voetbal in Qatar is een heel mooi vooruitzicht. Je land op een WK vertegenwoordigen is natuurlijk een droom, maar ik ga nergens vanuit.”

In 2018 was de Amsterdammer al dichtbij het spelen van een WK voor het Marokkaanse elftal. Vlak voor het toernooi raakte hij geblesseerd en zag hij zijn droom aan zich voorbijgaan. “Dat was mentaal zeker een klap ja. Het is niet vanzelfsprekend om erbij te zijn. Ik denk ook niet nu ik een paar goede wedstrijden heb gespeeld, ik er ineens bij zit, maar in mijn achterhoofd denk ik er weleens aan. Natuurlijk hoop ik in november bij de WK-selectie te zitten.”

“Met Marco van Basten klikte het heel goed, alleen eiste hij hetzelfde van spelers van SC Heerenveen als van AC Milan”

Positie

De voetballoopbaan van Tannane gaat langs tal van clubs. Bij de ene club was hij succesvoller dan bij de andere. “De positie in het veld heeft daar ook mee te maken gehad”, zegt de Amsterdammer. “Ik vind dat ik met mijn kwaliteiten pas laat de kans heb gehad als ‘nummer 10’, terwijl dit wel echt mijn positie is. In Heerenveen bijvoorbeeld, koos Marco van Basten voor Hakim Ziyech, die samen met mij debuteerde. Bij de andere clubs speelde ik ook veelal hangend aan de zijkant. Dat is op zich een prima positie, maar ik vond dat ik een kans verdiende om centraal te spelen. Als ik die kans dan niet krijg, is het soms beter om verder te kijken. Alleen bij mijn laatste clubs speelde ik achter de spits.”

Als de naam Marco van Basten valt, voegt de Amsterdammer snel toe dat hij zijn ex-trainer zeer dankbaar is. “De voetballerij is een harde wereld. Je komt mensen tegen met wie het klikt en met wie je minder goed overweg kunt. Voor mij was Van Basten een toptrainer. Hij heeft me laten debuteren. We voelden elkaar goed aan en ik kon uitvoeren wat hij van me eiste. Voor hem is het jammer dat zijn trainerscarrière niet overal succesvol is geweest. Hij eiste van spelers van SC Heerenveen hetzelfde als van spelers van AC Milan. Tsja, dan kom je in moeilijkheden.” Lachend: “Maar ja, wij klikten wél goed ja.”

Messi en Iniesta

De laatste club van Tannane was Göztepe SK uit Turkije waar hij een half jaar speelde. Ook speelde de Amsterdammer in Frankrijk bij St. Etienne en in Spanje bij Las Palmas. Aan beide clubs heeft hij fijne herinneringen: “St. Etienne is een enorm grote club is Frankrijk. We speelden elk seizoen voor Europees voetbal en ook de velden en stadions in Frankrijk waren perfect. Zo’n grasmat bij pakweg Guingamp. Dat wil je echt niet weten hoor. Een stadionnetje als Excelsior heeft, maar een grasmat als die van Camp Nou.”

Die vergelijking kan Tannane trekken, want met Las Palmas speelde hij onder andere in Camp Nou tegen FC Barcelona. Tegen spelers als Messi, Iniesta en Busquets, En hij deed het nog goed ook. “Uiteindelijk gingen we pas in de laatste 20 minuten met 2-0 onderuit, maar we speelden echt goed. Zelfs commentator Sierd de Vos was destijds lovend. Hij zei dingen als ‘die Tannane is zijn visitekaartje aan het afgeven’. Ik neem voetbalverslaggevers niet altijd serieus, maar hem toen natuurlijk wel”, grapt de Amsterdammer met een serieuze ondertoon.

Het stempel van ‘moeilijke jongen’ dat Tannane heeft, laat hij makkelijk van zich afglijden. Wie wat dan ook over hem zegt, hij gaat onverstoorbaar verder met doen wat hij leuk vindt en waar hij goed in is. Het maakt hem niet uit in welk decor hij zijn kunsten mag vertonen. In een uitverkocht Camp Nou of in een snikheet Kras Stadion. Oussama Tannane is vooral liefhebber en een winnaar. Iemand die ze in Nijmegen in elk geval wél weten te waarderen.

Foto’s Rob Koppers & Orange Pictures