Lasse Schöne moest door de blessure van Dirk Proper na rust invallen bij NEC en deed dat met verve. De Deen is bezig met zijn afscheidstournee van het voetbal en geniet steeds meer van de kleine dingen. “Ik ga dadelijk nog even een biertje drinken met mijn familie.”

NEC speelde een beroerde eerste helft, waar het wel op voorsprong kwam. In het tweede bedrijf waren de Nijmegenaren op vele momenten sterker dan Feyenoord. Dan is máár één punt misschien wel zuur? “Ik denk dat wij in de tweede helft drie 100% kansen hebben gehad, twee op de paal. Natuurlijk hebben ze af en toe wel wat balbezit, meer dan wij. Maar ik heb niet echt gevoeld gehad dat ze echt gevaarlijk werden. Ik weet niet hoe het van bovenaf was, maar ik had meer het gevoel dat het 2-0 zou worden dan 1-1. Ja, dan is het natuurlijk wel frustrerend dat zo’n klutsbal er dan in gaat. Vooraf teken je voor een punt, achteraf niet. Dat is ook voetbal.”

Had het feit dat het bij NEC beter liep in de tweede helft te maken met de invalbeurt van de Deen? “Ja tuurlijk. Dat zou ik wel zeggen”, grapt Schöne. “Nee, dat ligt ook aan de manier hoe we het deden. Er lag best wel ruimte bij hun. Maar je moet het wel doen. Je moet soms wel iets langer de bal houden.” Was NEC dan te angstig in de eerste helft? “Dat zou kunnen. Misschien speelden we ook te snel de lange bal. Je moet ook je teamgenoten vertrouwen. Speel maar de bal tussen de linies, dan worden ze gevaarlijk. Als je elke keer er maar omheen speelt, dan komen ze steeds terug. Dus je moet ook een beetje durf hebben. Dit is wel een goede tweede helft denk ik. Wat hoge druk af en toe, dan komt de bal ook een paar keer gevaarlijk voor. Maar ja, het puntje is, nu zeg ik het weer, mooi meegenomen.”

Eén van die rustpunten in de tweede helft was Schöne zelf. Hij is ook te spreken over zijn prestatie. “Behalve die ene vrije trap. Daar zat volgens mij een mol in de grond ofzo, want die bal kwam nog geen meter hoog. Maar goed verder voelde ik me ook prima. Ik denk dat we af en toe een behoorlijk goede aanval wisten op te zetten. Dus er zat wat meer muziek in.” Het was tevens de 200e Eredivisiewedstrijd van de routinier in het shirt van de Nijmegenaren. “Ik wist niet dat het de 200ste was. Dat hoorde ik net een interview hiervoor. Dus dat wist ik niet. Omdat ik niet zo van de statistieken ben, betekent niet dat ik er niet trots op ben. Maar 200 is toch een behoorlijk aantal voor NEC.”

Afscheidstournee

Er komen er nog maximaal 31 bij voor Schöne, want aan het einde van het seizoen hangt hij zijn schoenen aan de wilgen. Hij is blij met zijn keuze en schikt zich naar zijn rol in het team. “Ik voel me heel goed. Ik heb het onwijs naar mijn zin en ga met plezier naar de club. Het is een beetje de laatste keer hier en daar. En ik bedoel natuurlijk ook, ik wil ook wat meer spelen. Dit is niet alleen maar lachen en een beetje af en toe invallen. Ik wil ook wat meer spelen. Maar ik probeer wel extra te genieten.”

Tekst gaat verder onder afbeelding

Veel voetballers kiezen vaak aan het einde van het seizoen om te stoppen, terwijl de Deen bezig is met een ware afscheidstournee. “Ja, ik vind wel, het is een mooie manier dat je ook een beetje dit zelf kunt kiezen om het zo te doen. In plaats van dat je eind van het seizoen denkt, oh ja ik stop maar. Maar dat je denkt, daar heb ik voor gekozen en ja, dat vind ik wel heel fijn en het is leuk. Ik heb ook zin om te stoppen, dat is ook het mooie. Maar dit is wel een hele mooie laatste. Ja, dat gun ik alle spelers. Om het op zo’n manier te doen, in plaats van dat je op het einde van het seizoen geen contract meer hebt. ‘Oh, wat ga ik eigenlijk doen?’ Nou, dan stop ik maar. Maar dit is leuk. Het is de laatste. Ik kan elke keer de laatste zeggen, de laatste keer naar de Arena straks. Dat is toch een mooi ding om mee te maken.”

Genieten

Schöne lijkt dus volop te genieten, maar moet daar soms ook even aan herinnerd worden. “De voetballerij gaat snel. Je maakt iets moois mee en de volgende dag is er al weer focus op de volgende wedstrijd. Nu ben ik ook wat meer aan het genieten. Ik geniet zelfs van de training. Dat deed ik daarvoor ook, maar het is wel leuk om zo’n laatste jaar in te gaan op deze manier.” Hoe ziet dat er dan uit? “Nou, dat bewust worden van: ‘Het is hartstikke leuk wat je doet’. En wat ik zei, alles ging zo snel. Alles gaat snel. Training, training, wedstrijd, volgende wedstrijd. Daarin probeer ik toch een beetje te genieten en vandaag (zaterdag na de wedstrijd, red.) ga ik ook lekker even naar boven op familiebezoek, een biertje drinken en even nagenieten dus, dat komt goed.”

Toch blijft de middenvelder ambitieus als het aankomt op zijn speelminuten. “Nou, je hebt er nooit vrede mee. Tuurlijk heb je wel gesprekken en natuurlijk weet je dat het iets minder zou worden dan de vorige drie jaar. Dus daar heb je enigszins vrede mee, maar laten we vooropstellen dat ik niet mee ben om gewoon lekker er bij te zijn. Ik wil wat meer spelen natuurlijk.” Ondanks de mindere minuten, blijft de leidersrol in de groep hetzelfde voor de Deen. “Anders krijgen ze wat, dus dat komt wel goed. Ik ben nooit iemand die met deuren loopt te slaan en staat te schreeuwen. Ik vind het leuk om met die jongens bezig te zijn en individueel met ze bezig te zijn en helpen door met ze te praten.

Foto’s: Rob Koppers