Voor het aantal minuten wat hij op zijn naam heeft staan, is het bijzonder te noemen dat Terry Lartey Sanniez zo’n publiekslieveling is bij de achterban van NEC. De verdediger was vooral belangrijk in de drie promotie/degradatiewedstrijden van NEC, maar vertrok daarna transfervrij naar NK Celje in Slovenië. Afgelopen zomer keerde hij terug in Nijmegen. ForzaNEC sprak in Spanje met de verdediger over zijn Sloveense voetbalavontuur, de bezoekjes die hij brengt aan Abdelhak Nouri en zijn kookkunsten.
“Het eten in Spanje is goed, maar het kan altijd beter. Al kan ik zelf helemaal niet goed koken”, begint de 26-jarige verdediger als hem gevraagd wordt of hij een goed diner heeft gehad. “Gelukkig kan ik thuis weer genieten van mijn moeders eten. Sinds ik terug ben afgelopen zomer bij NEC, ben ik samen met mijn zoontje van 2 jaar weer bij hun thuis ingetrokken.” Dat doet Sanniez zonder zijn vriendin. Tijdens het avontuur in het buitenland zijn de twee uit elkaar gegroeid, ze gaan nu door het leven als twee vrienden.
“Het was voor mij dan ook een van de redenen om weg te gaan uit Slovenië”, zegt Sanniez, die vorig jaar voetbalde voor NK Celje. “Ik ging daarheen met goede bedoelingen, maar mensen in Nederland vroegen zich al snel af wat ik daar ging doen. Daardoor kreeg ik wel het besef om dichter bij huis te voetballen. Na de gesprekken met de club en mijn zaakwaarnemer hebben we in goed overleg mijn contract laten ontbinden. Het was een moeilijke tijd, ook omdat ik daar als enige Nederlander en ‘donkere’ speler rondliep.”
Politie
Gelukkig kan Sanniez dat goed van zich afzetten. “In Slovenië was het voor het eerst dat ik alleen met ‘witte’ spelers heb gevoetbald. Voor mij maakt dat niet heel veel uit, maar op een gegeven moment ging ik wel om me heen kijken. Je moet je wel gaan verdiepen in hun cultuur, want anders krijg je helemaal niks mee. Naarmate ik buiten het trainen om ging afspreken met ploegmaten kreeg ik wel een band met ze.”
Is de cultuur in Slovenië een beetje vergelijkbaar met de Nederlandse of heeft Sanniez zich veel moet aanpassen? “Eigenlijk zijn het hele simpele en aardige mensen. Ze drinken de hele dag koffie op het terras, alleen drink ik liever thee.” Voor hem sprak het boekdelen dat hij in zijn periode slechts drie keer een politie-auto heeft zien rijden met sirenes. “Niet per se opvallend, wel als je bedenkt dat ik tegenover een politiebureau woonde.”
“Het is daar gewoon heel rustig. Als ik over straat liep, keken ze me in het begin heel gek aan, maar de mensen hadden al snel door dat ik er woonde.” Op straat werd de Amsterdammer dan ook niet echt aangesproken als voetballer. “Vooral basketbal is daar erg populair. Voetbal is er wat minder bekend dan in Nederland. Over het algemeen heb ik een goed jaar gehad”, zo blikt hij terug op zijn buitenlandse avontuur.
Onduidelijke aanbieding
De Amsterdammer heeft geen spijt van zijn stap naar Slovenië, maar wilde graag terug naar zijn eigen voetbalcultuur. Nederland dus. “Ik trainde eerst bij de fysio in Amsterdam tot mijn neef op het idee kwam om bij NEC mee te trainen. Sanniez pleegde een belletje en Rogier Meijer heette de verdediger van harte welkom. Ongetwijfeld mede ingegeven door de dunne bezetting achterin, want op dat moment had NEC Philippe Sandler nog niet. “Ik wilde fit blijven. Doordat ik dit bij NEC kon doen, kon ik mijzelf meten aan een Eredivisieclub.”
Toch hadden beide partijen in eerste instantie niet het idee om ook een overeenkomst aan te gaan. “Dat ging pas echt tegen het einde van de transferwindow spelen. Ik vernam wat geluiden, maar had ook al lijntjes uitstaan bij andere clubs en een onduidelijke aanbieding uit het buitenland.” Hij was direct overtuigd van het aanbod van Ted van Leeuwen. “Ik heb hier eerder drie jaar gespeeld en kende al veel jongens. Ook nieuwelingen zoals Philippe (Sandler, red.) kende ik vanuit de jeugd bij Ajax, maar dat geldt ook voor Oussama, Jasper en Lasse (Tannane, Cillessen en Schöne, red.) die allen een Ajax-verleden hebben.”
Bezoekjes aan Nouri
Tijdens het interview licht de telefoon van Sanniez op. Met als achtergrond Abdelhak Nouri. Ook hem kent hij van zijn tijd bij Ajax. “Het gaat goed met hem. Hij beseft alles wat er om hem heen gebeurd en daar reageert hij met emoties op. Het was een lastige periode voor mij om iemand van zo dichtbij in zo’n toestand te zien. Gelukkig heb ik het een plekje kunnen geven.” Sanniez brengt regelmatig een bezoek aan de ex-middenvelder van Ajax. “Ik ben van plan om rondom de kerstdagen nog even te gaan. Wellicht samen met Lasse, die gaat ook graag mee.”
Tot dusver heeft de verdediger nog niet veel speelminuten achter zijn naam staan. “Ik moet vechten voor m’n positie. Als invaller is het ook lastig om je stempel te drukken. Daarom moet ik op de training of als invaller de beste versie van mijzelf laten zien. Gelukkig ben ik multifunctioneel en kan ik op iedere positie verdedigen. Mijn voorkeurspositie? Centraal in de verdediging. Dat is hoe de mensen mij ook kennen”, zegt Sanniez terwijl hij begint te stralen. Hij begon zijn eerste periode bij NEC als rechtsback en was daarin niet onomstreden. Pas aan het einde van zijn tijd kwam Sanniez in het hart van de defensie. Een vijfmansdefensie. Het recept voor promotie. “Door de blessures van Rens en Edgar (Van Eijden en Barreto, red.) kwam ik weer centraal te spelen. Er was wel veel twijfel of dat ik het wel aan kon op die positie, maar ik heb laten zien dat ik het kon. Ik omschrijf mijzelf dan ook niet als een ongeduldig persoon”, knipoogt Sanniez.
Allemansvriend
Tegen FC Utrecht (0-0) medio september maakte Sanniez zijn debuut in Eredivisie. Later mocht hij nog meespelen in de bekerwedstrijd tegen Fortuna Sittard (3-2 winst) en stond hij in de basis tegen Go Ahead Eagles (3-3). Hoe ervaart de verdediger het niveau in de Eredivisie? “Als erg tactisch en beter positiespel. Het voelde voor mij in het begin heel anders, omdat ik lang niet meer gespeeld had. Tot dusver ben ik ingebracht om rust te brengen in de ploeg wanneer het spannend wordt.” Richting het nieuwe jaar heeft Sanniez wel een wens. “Ik hoop meer Eredivisieduels te mogen spelen. Dat is ook waar ik mijn familie het gelukkigst mee maak”, sluit de positieve allemansvriend van de selectie af. Zijn status wordt wel bevestigd, als hij voor de tweede keer wordt gefacetimed door Souffian El Karouani. Of hij komt chillen.
Foto’s: Orange Pictures
