Proper zat langere tijd tegen de eerste selectie aan te hikken. Een beloning voor hem, nadat hij bijna de gehele jeugdopleiding heeft doorlopen. “Als eerstejaars E’tje ging ik van Spero naar NEC. Het is dan heel fijn om lekker met jongens te spelen die net zo goed kunnen ballen als jij. Op die leeftijd was ik nog heel speels, maar ik was wel fanatiek. Ik zag al snel dat ik wel tot de beste van het team behoorde, maar ik dacht nog niet na over het eerste. Maar vanaf de D’tjes begon het toch wel te kriebelen.”
Vanaf de D’tjes speelde hij al samen met Bart van Rooij, die ook dit seizoen doorbrak in de Keuken Kampioen Divisie en inmiddels de onomstreden rechtsback van NEC is. “Met Bart ben ik ook naast het veld goed bevriend. Wat dat betreft is wel extra leuk om samen met jongens als Bart, Ole Romeny en Frank Sturing in het eerste te spelen.”
Rond die tijd kwam hij ook al regelmatig in het nieuws. Het grootste talent van de jeugdopleiding zou de serieuze interesse van PSV genieten. Toch heeft hij nooit een overstap gemaakt. “NEC heeft altijd vertrouwen in me uitgesproken. Ze waren altijd bezig om de jeugd door te laten stromen. Ze hebben me in dat opzicht altijd gerustgesteld. Als ik me zou blijven ontwikkelen, zou ik zeker een kans krijgen. PSV heeft lang interesse in me gehad, net als Ajax en Feyenoord. Maar ik kon me gewoon het beste ontwikkelen bij NEC. Ik kon telkens een team doorschuiven, waardoor ik keer op keer moest leren voetballen tegen sterkere en grotere jongens. Bij zo’n topclub zou ik constant in mijn eigen leeftijdscategorie blijven spelen. Hier krijg je bovendien extra aandacht. Bij een andere club is dat misschien minder.”
De aandacht van de traditionele top drie van Nederland was niet zomaar uit de duim gezogen. “Ik ben bij alle clubs concreet langsgeweest. PSV was het meest volhardend. Bijna ieder jaar was ik daar wel even op bezoek. Feyenoord en Ajax waren allebei eenmalig. Ik heb daar telkens goed over nagedacht, maar uiteindelijk besloten dat ik beter af was bij NEC. Misschien zullen ze nu af en toe kijken, maar ik hoor er in ieder geval niks van.”
Proper bleef NEC trouw en voelt inmiddels de verbondenheid met de club. “Ik was vroeger geen die hard NEC-supporter. Pas toen ik me aansloot bij de E’tjes is die interesse ontstaan. Mijn familie bestond dan ook niet uit NEC-fans. Mijn ouders zijn geen echte voetbalfans en mijn broer is voor Ajax. Het is inmiddels wel gewoon mijn cluppie geworden. Als E’tje mocht ik met Bram Nuytinck het veld oplopen, dat vond ik toen wel heel stoer.”
Inmiddels zit Proper vast bij de wedstrijdselectie van NEC. Dat was misschien nog wel eerder dan verwacht. “Ik hoopte dit seizoen mijn debuut te maken. Dat is eigenlijk een stuk sneller gegaan, dus hopelijk kan ik nu zoveel mogelijk minuten maken om me te verbeteren. Tegen een wedstrijd tegen Telstar had ik bijvoorbeeld wel een doelpunt of assist moeten leveren. Normaal ben ik niet de doelpuntenmaker, dus dat is een verbeterpunt. Verder vind ik dat ik meer de aanvallers aan het werk moet zetten. Zo komt het team aan voetballen toe. Vergeleken met de jeugdcompetitie zijn de teams op dit niveau fysiek zo veel sterker. Ik heb wat dat betreft nooit last gehad van mijn lengte. Ik ben wel redelijk sterk voor mijn lengte, het was vooral belangrijk dat ik wat meer pit in mijn spel legde.”
Over zijn verre toekomst denkt Proper nog niet zo uitgebreid na. “Natuurlijk stel je een plan voor jezelf uit en heb je doelen waar je naartoe streeft. Het is heel makkelijk om te zeggen dat je over tien jaar bij FC Barcelona speelt, maar er zitten heel veel stappen tussen. Je hebt altijd droomdoelen. Ik zou gewoon graag Champions League willen spelen. Daar droom je van. Maar je moet één stap tegelijk zetten.” Wat dat betreft blijft Proper met beide beentjes op de grond staan. “Ik ben altijd redelijk bescheiden geweest. Ik zou nooit zeggen dat ik mezelf de beste speler van het veld vind. Dat is niet hoe ik ben. Maar als ik het niet eens ben met een beslissing ga ik wel met de trainers in gesprek. Dat is niet meer dan logisch. Maar ik storm dan niet vloekend van het veld af.”
Door al het voetbalgeweld zou je haast vergeten dat Dirk Proper ook nog gewoon bezig is met een studie Psychologie aan de Radboud Universiteit. Daar zit hij nou in zijn eerste jaar. “Het studeren is makkelijk te combineren met voetbal. Ik vind het hartstikke leuk om te voetballen, maar heb daarnaast ook nog een prikkel nodig. Je kan simpelweg niet de hele dag bezig zijn met trainen, je lichaam houdt dat niet vol. Ik ben dan niet iemand die dan op de bank gaat hangen. Ik verveel me dan gauw. Ik vond de studie gewoon interessant om te doen. En nu nog steeds. Soms is het alleen wat passen en meten, want het kost wel tijd. De tentamens kan ik natuurlijk niet verzetten, maar dan probeer ik daarna voor mezelf te trainen. Ik wil niet achterlopen wat dat betreft.”
Keuzes wat betreft zijn studie mag hij zelf maken. “Mijn ouders vonden wel dat ik mijn middelbare school moest afmaken, maar laten het nu aan mij wat ik verder in mijn carrière ga doen. Zolang ik het leuk vind en het me niet negatief beïnvloedt, wil ik gewoon verder gaan. Want uiteindelijk gaat het voetbal voor. Voetballen kan je maar tot een bepaalde leeftijd, een studie kun je daarna nog doen. Maar het is voor mij goed om mijn interesses naast het voetbal te verkennen.”
Foto’s: Rob Koppers
