Het gaat keeper Maarten Paes voor de wind. De 24-jarige Nijmegenaar maakt tegenwoordig furore bij het Amerikaanse FC Dallas en geniet met volle teugen van het leven in de VS en de grote sterren die rondlopen in de MLS. Na een lange periode bij NEC en een wisselvallig tijdperk bij FC Utrecht is Paes de onbetwiste nummer één bij de ‘Hoops’. ForzaNEC sprak deze week met de Nijmeegse goalie.

FC Dalles speelde afgelopen weekend tegen LAFC, de huidige kampioen van de MLS. Paes en zijn ploeggenoten maakten het de club waar Gareth Bale vorig seizoen nog voor speelde knap lastig, maar gingen wel met 2-1 onderuit. Ondanks deze nederlaag doet Dallas het alleraardigst in de MLS. De Texanen staan vijfde in de Western Conference, een competitie waar alle westelijk gelegen clubs aan mee doen. De vijfde plek geeft aan het einde van het seizoen recht op de play-offs voor de landelijke titel. “Het gaat super goed. Vorig jaar heb ik een goed eerste jaar gehad en nu trek ik hem lekker door”, begint Paes. “We zijn dit seizoen goed begonnen en daar willen nu op voortborduren.”

Enerverende periode

Voordat Paes in de VS terecht kwam speelde de Nijmegenaar bij Union en NEC. De doelman doorliep de volledige jeugdopleiding van de Nijmegenaren, maar tot een basisplek in het eerste kwam het nooit. Dat knaagt soms nog aan de keeper. “Ik voelde niet het vertrouwen wat ik had gehoopt te krijgen bij NEC. Ik speelde maar vijf wedstrijden in een jong-competitie waarin ik mijn plek moest delen met Johsua Smits en Marco van Duin. Als ik dan bij Jong Oranje kwam zag je allemaal jongens minuten maken op het hoogste niveau, maar ik moest het doen met die vijf wedstrijden in de jong-competitie. Alles zag er naar uit dat ik op korte termijn niet de eerste keeper zou worden bij NEC.”

De situatie was uitzichtloos, waarna Paes ervoor koos om zijn heil elders te zoeken. “Ik ging naar Utrecht en daar kreeg ik al snel de vraag hoe het in vredesnaam mogelijk was dat ik bij NEC niet de kans heb gekregen”, zegt Paes nu lachend. “Ik maakte al snel mijn debuut en dan vraag je jezelf wel eens af hoe het was gegaan als ik van NEC wél dat vertrouwen had gekregen.” Toch kijkt de goalie met een goed gevoel terug op zijn periode bij NEC. “De dingen lopen zoals ze lopen, maar ik heb wel heel veel geleerd bij NEC en ben de club daar ook heel dankbaar voor.”

Degradatie

Ondanks dat Paes geen minuut mocht spelen voor het eerste elftal maakte de keeper genoeg mee bij NEC. “Mijn eerste jaar was onder Ernest Faber. Dat was natuurlijk een fantastisch seizoen waarin we als promovendus de play-offs voor Europees voetbal maar net misliepen. Daarna hadden we een goed begin onder Peter Hyballa, maar ging het in de tweede seizoenshelft helemaal mis.” NEC zou in de play-offs later dat seizoen degraderen. “In Breda speelden we NAC helemaal van de mat, maar kregen we in de laatste minuut de 1-0 tegen. En die thuiswedstrijd verliep vervolgens desastreus waardoor we degradeerden.”

Het deed Paes allemaal wel wat. “Als jongen uit Nijmegen leefde ik heel erg mee met de supporters. Je weet ook dat je na een degradatie de rolluiken van het stadion even moet sluiten en het publiek tekeer moet laten gaan.” Paes bleef bij de club en zag door de degradatie zijn kansen bepaald niet slinken. “Maar ook onder Adrie Bogers en later Pepijn Lijnders was het heel erg hectisch. Voor mijn gevoel wonnen we elke thuiswedstrijd, maar verloren we ook iedere uitwedstrijd. Als je naar dat team (met o.a spelers als Danjuma, Kadioglu en Achabar, red.) kijkt, vraag je je echt af hoe we niet hebben kunnen promoveren met zo’n goed team”, blikt Paes terug.

Amerikaanse competitie

In de zomer van 2018 zou Paes zijn contract tekenen bij FC Utrecht. 3,5 jaar later, met veel ups en downs voor de club uit de Domstad, kwam Paes bij Dallas terecht. Als 23-jarige ligt een stap naar de VS niet voor de hand. Er wordt door het gros van de voetbalsupporters vaak met wat dedain naar de Amerikaanse voetbalcompetitie gekeken. Niet in de eerste plaats omdat het voetbal daar heel anders wordt beleeft dan hier in Europa, maar ook omdat voetballers daar vaak hun carrière afbouwen.

Van deze vooroordelen wil Paes niks weten. “Ik ben naar de VS gegaan omdat ik toe was aan een nieuwe stap. Ik heb hier eerst een half jaar op huurbasis gespeeld, met een koopoptie. Het beviel van beide kanten en daarom ben ik hier gebleven. Ik vind dat de manier waarop mensen in Nederland naar het voetbal kijken een beetje achterhaald is. Het niveau ligt hier wat hoger dan in de Eredivisie, dat komt ook omdat hier veel meer betaald wordt. De sport is echt aan het groeien. Het WK van 2026 moet een echte climax worden, maar er wordt gewoon heel veel geïnvesteerd in het voetbal en je ziet dat daardoor de kwaliteit van spelers en de competitie steeds beter wordt.”

Champions League afstanden

Omdat de VS zo’n gigantisch groot land is, is de competitie in twee delen opgedeeld: een oostelijke en westelijke competitie. Dat neemt niet weg dat de afstanden die teams voor een wedstrijd moeten afleggen enorm zijn. “Je speelt soms op 1800 meter hoogte in Colorado en daarna speel je een wedstrijd aan de kust in Los Angeles. Het is hartstikke mooi hier. Toen we tegen LAFC speelde verbleven we in Santa Monica Beach in het mooiste hotel en dat is natuurlijk mooier dan FC Emmen-uit, met alle respect,” zegt Paes met een lach. “Er worden ook steeds meer nieuwe en mooie voetbalstadions gebouwd waar gewoon 40.000 man op af komen. Dat zijn hele mooie belevenissen.”

Dat de Amerikaanse competitie blijft groeien is niet gek, want degraderen kan niet. “Iedere club heeft hetzelfde budget en dat zorgt er voor dat je in iedere competitie (oost en west) veertien vergelijkbare teams hebt. De clubs moeten op gebied van management gloreren en dat zorgt ervoor dat alles heel dicht bij elkaar ligt”, legt de keeper uit. “Je krijgt dus geen wedstrijden zoals Ajax-Excelsior, waar 200 miljoen euro aan budget tussen zit, maar hebt altijd twee gelijkwaardige teams. Wel mag iedere club drie spelers hebben waar zij veel geld voor moeten neerleggen (denk aan een Bale, Insinge en eerder David Beckham, red.) en voor de rest moet iedereen zich aan een Salary-cap houden.”

Familie

Als Nijmegenaar wonen in Dallas klinkt misschien niet ideaal, maar slecht heeft Paes het bepaalt niet. Ondanks het tijdsverschil van zeven uur kan Paes prima contact houden met vrienden en familie. “Mijn vriendin is topmodel, dus is ze vaak op reis. Maar als het kan is ze er en kunnen we samen zijn. Met familie is het wel eens lastig, maar daarin vind je wel een modus en een balans om contact te houden. Soms voel je je wel eens eenzaam, maar gelukkig zijn de mensen hier super gastvrij. Mensen spreken je hier veel sneller aan dan in Nederland, dus zo blijf je wel wat sociale contacten houden. Er is hier hartstikke veel te doen, dus ik heb genoeg mogelijkheden.”

Het volgen van NEC doet de geboren Nijmegenaar ook nog, al gooit het tijdsverschil soms wel roet in het eten. “De 12:15 wedstrijden zijn een lastig verhaal, want dan is het net vijf uur geweest. Ik volg NEC en FC Utrecht natuurlijk met extra belangstelling. Ik had toevallig vorige week nog contact met Wilfried Brookhuis (keeperstrainer academie, red.) en dat vind ik nog altijd wel leuk. Dan kletsen we even wat bij. Ik kom ook nog wel eens in Nijmegen en als je dan via de Waalbrug de stad binnenrijdt, voelt het nog altijd als thuiskomen.”

Terugkeer

Paes ziet NEC exponentieel groeien. Na de promotie gaat het goed in Nijmegen en dat doet de keeper ook goed. “Sinds Boekhoorn de touwtjes wat meer in handen heeft genomen zie je dat er een goed beleid is bij NEC. Ik zag dat de kleedkamers en het trainingscomplex een flinke upgrade hebben gehad en daaraan merk je dat het steeds meer geprofessionaliseerd wordt. Er zit een goede mix van ervaring en eigen jeugd in het team, dus laten we hopen dat ze de play-offs kunnen halen. Dan zit ik weer, net als bij de promotie in 2021, met spanning op de bank te kijken.”

NEC heeft speciaal op keepersgebied dit seizoen niets te klagen. Jasper Cillessen is de onbetwiste nummer één en daarachter zit Mattijs Branderhorst. Rijk Janse en Robin Roefs zijn de grote keeperstalenten van NEC en zijn vol in ontwikkeling. Maar, zoals Wilco van Schaik ooit zei, is ‘het voetballeven niet oneindig’. Zien we Maarten Paes ooit nog in het shirt van NEC acteren? “Ik kan niet veel over toekomst zeggen. Dat neemt niet weg dat Nijmegen als thuis voelt en NEC een fantastische club is dus zeg ik nooit, nooit. Maar op dit moment heb ik het hier heel erg naar mijn zin, dus ik blijf mijn best doen en dan sluit ik een terugkeer zeker niet”, rondt Paes af.

Foto’s: Rob Koppers en screenshot YouTube-kanaal Major League Soccer