In de rubriek NEC goes international worden de archieven afgestoft op zoek naar bijzondere NEC-profvoetballers uit een bepaald land. Vandaag de voormalige kolonie van Nederland, sinds 1975 zelfstandig: Suriname

De nodige (voormalige) spelers van NEC hebben Surinaamse roots, maar zijn over het algemeen wel in Nederland geboren. Zoals bijvoorbeeld Tjaronn Chery. Hij werd in Den Haag geboren, maar komt uit voor het Surinaamse elftal. Hier bespreken we de vier spelers die in Suriname zijn geboren en voor NEC hebben gespeeld. Wie waren het en wie was bijna slachtoffer van de SLM-ramp in 1989?

Cultheld

De meest bekende van die vier is zonder twijfel Ulrich Cruden. Hij kwam op driejarige leeftijd naar Nederland en groeide op in Amsterdam. Cruden speelde profvoetbal bij AZ, FC Utrecht, FC Wageningen en SC Cambuur voordat hij in 1993 op 26-jarige leeftijd bij NEC kwam. De spits speelde maar liefst zes en een half seizoenen voor NEC en kwam daarin tot 146 competitiewedstrijden. Hoewel hij als spits was gehaald scoorde hij slecht elf keer in het rood-groen-zwart. In Nijmegen speelde hij vooral als rechtermiddenvelder, maar was hij ook op andere plekken inzetbaar. 

Cruden was een speler met gif, en verzamelde de nodige gele (29) en rode (drie) kaarten, maar werd mede daardoor mateloos populair bij het Nijmeegse publiek. Ook werd tijdens en na zijn carrière zijn vriendelijke karakter geroemd. Na NEC speelde hij nog vijf seizoenen bij De Treffers in Groesbeek. Wat niet zo vaak voorkomt bij NEC-spelers: hij kreeg een afscheidswedstrijd: De Treffers – NEC op 6 oktober 2004. 

Na zijn actieve voetballoopbaan trainde hij diverse amateurclubs in de regio. Ook was hij een tijdje jeugdtrainer van NEC en had onder meer een jonge Bart van Rooij onder zijn hoede.

Afgelopen zomer kwamen een Surinamers, waaronder Ulrich Cruden, langs bij NEC. Mediapartner RN7 was erbij.

SLM-ramp

Slechts dertien dagen na Cruden werd Brian Wilsterman in Paramaribo geboren. Hij groeide op in Huissen en kwam terecht in de jeugdopleiding bij NEC. Hij debuteerde op 19-jarige leeftijd op 17 augustus 1987 tegen DS ’79 en speelde drie seizoenen als rechtsback of rechter centrale verdediger voor NEC. 

In het seizoen 1988/89 werd hij uitgeleend aan Go Ahead Eagles. Hij was geselecteerd voor het Kleurrijk Elftal, een team van Surinaamse profvoetballers uit Nederland dat een tournee door Suriname zou maken maar waarvan uiteindelijke vele spelers omkwamen bij de SLM-ramp op 7 juni 1989. Wilsterman ontsnapte aan de dood, omdat hij nacompetitie moest spelen met Go Ahead Eagles en niet in het vliegtuig zat.

In 1990 vertrok hij naar Dordrecht en speelde daar in zeven seizoenen bij de Schapenkoppen 150 wedstrijden. Hij vervolgde zijn carrière bij Beerschot in België en later op een lager profniveau in Engeland. Ook hij bouwde af bij De Treffers in Groesbeek en speelde daar nog met Ulrich Cruden. Enkele jaren later speelde Brian’s zoon Jelmo nog bij De Treffers maar een profcarrière zat er voor hem niet in.

Dienstplicht

Maarten Atmodikoro werd in 1971 in Paramaribo geboren. Hij kwam op 28-jarige leeftijd naar NEC nadat hij al ruim 150 profwedstrijden had gespeeld bij Dordrecht ’90 en NAC. Hij was in het seizoen 1999-2000 de vaste rechtsback en kwam tot twintig competitie- en vier bekerduels. Opvallend is dat hij vrijwel altijd basisspeler was en zelden werd gewisseld. Ook opmerkelijk voor de snelle en atletische  verdediger: slechts drie gele kaarten in die 24 duels. 

Of toch niet opmerkelijk: Atmodikoro was tegen geweld en weigerde de militaire dienstplicht toen deze nog bestond in Nederland, en heeft de dubieuze eer hiervoor als laatste te hebben vast gezeten.

Nog een feitje: Atmodikoro had in zijn NAC tijd twee jaar verkering met Sylvie Meis (uit Breda) voordat de laatste het hogerop zocht bij Rafael van der Vaart. De rest is geschiedenis weten we inmiddels.

Schotland

Dan als laatste Benito Kemble, eveneens verdediger van Surinaamse afkomst. Hij maakte zijn debuut in het profvoetbal bij HFC Haarlem. In 1996 kwam hij naar NEC en tekende een contract voor drie seizoenen. Een jaar later werd hij voor één seizoen verhuurd aan VVV Venlo waar hij zo’n beetje alles speelde. In zijn derde contractjaar was hij weer terug in Nijmegen, maar kwam hij slechts tot drie invalbeurten. In de winterstop werd hij verhuurd aan FC Eindhoven waar hij het weer goed deed. Zijn contract bij NEC werd niet verlengd en Kemble vertrok naar Schotland, waar hij een aantal succesvolle seizoenen had in de Scottish Premier League. 

Kemble speelde nog een seizoen bij Syracuse FC in de Verenigde Staten, en bouwde zijn carrière af bij de amateurs van Omniworld. Daarna vertrok hij weer naar de VS om daar jeugdtrainer te worden.