In de rubriek NEC goes international worden de archieven afgestoft op zoek naar bijzondere NEC-profvoetballers uit een bepaald land. Deze keer onze oosterburen: Duitsland. Maar liefst achttien voormalige NEC-spelers hebben een Duits paspoort. Sommigen, zoals promotie-held Jonathan Okita bijvoorbeeld, zijn niet in Duitsland geboren en hebben daarnaast nog een ander paspoort. Hier concentreren we ons op spelers die in Duitsland geboren zijn.
We lopen de lijst van Duitse spelers op alfabet na en komen waarschijnlijk meteen bij de populairste Duitser van allemaal: Marcel Appiah. De rechtsback met Ghanese roots kwam in 2014 op 26-jarige leeftijd naar NEC van Arminia Bielefeld dat met Appiah naar de 2e Bundesliga was gepromoveerd. Ook NEC speelde dat seizoen 2014/15 in de Eerste Divisie en Appiah was een vaste waarde in dat kampioenselftal. De promotie van NEC haalde ook het nieuws in Ghana.
Na de promotie werd zijn contract verlengd, maar raakte Appiah zijn basisplaats kwijt aan Todd Kane. Toch kwam hij dat jaar nog tot 23 optredens in competitiewedstrijden, maar meer als rechtermiddenvelder of -aanvaller. Appiah was een nette speler die in twee seizoenen slechts drie keer geel kreeg en één keer rood. De elegante verdediger kon vaak op snelheid de duels winnen.
Na NEC vertrok Appiah naar VfL Osnabrück in de 3e Bundesliga. Na een kort avontuur in de VS bij Birmingham Legion speelt Appiah momenteel bij VfB Oldenburg in de Regionalliga Nord.
Appiah werd bij NEC een beetje een cultvoetballer, waarbij eigenlijk nooit goed duidelijk is waarom een speler nou zo genoemd wordt. Als de rechtsback langs de lijn opstoomde golfde er regelmatig “Appiahjoooooh” van de tribune. Zoals ook bij Youri Baas dit seizoen.
Tekst gaat verder onder de video.
Duitse TV-zenders
Heel wat langer geleden maakte Herbert Bönnen zijn debuut voor NEC: de Duitse centrale middenvelder speelde op 13 augustus 1967 tegen Telstar zijn eerste wedstrijd voor NEC dat toen net naar de Eredivisie was gepromoveerd. De in Leverkusen geboren speler had daarvoor kortstondig gespeeld bij 1. FC Köln, in die tijd een Europese topclub met sterren als Wolfgang Overath. Bönnen had echter een afkeer van de langdurige trainingskampen die toen in Duitsland normaal waren en de voormalige automonteur had het beter naar zijn zin in het lossere Nederland. Hij koos mede voor Nijmegen omdat daar Duitse TV-zenders te ontvangen waren. Zijn zus woonde dan ook net over de grens in Wesel.
Bönnen was geliefd bij zijn medespelers en trainers vanwege zijn traptechniek en kopkracht. Hij blijft uiteindelijk vijf seizoenen bij NEC, maar speelt in het laatste jaar minder vanwege een knieblessure. Diezelfde blessure speelt hem ook parten bij Roda JC, waar hij naartoe ging na NEC. In 1973 moet hij zijn actieve voetbalcarrière om die reden beëindigen.
Opmerkelijk was verder dat de Duitser, die nog steeds in Nederland woont, steevast met nummer 1 speelde. In die tijd werden de rugnummers op alfabet toegekend en stond Bönnen dus vooraan.
Spierbundel
Kevin Bukusu kwam op 19-jarige leeftijd vanuit de jeugdselectie van Bayer Leverkusen in 2020 naar NEC. De fysiek sterke linksbenige centrale verdediger speelde zeventien competitiewedstrijden in het jaar dat NEC via de nacompetitie naar de Eredivisie promoveerde. Zijn imposante verschijning kon echter niet verhullen dat Bukusu technisch niet zo goed meekon, en in het daaropvolgende seizoen werd hij verhuurd aan Helmond Sport. Ook dat werd geen doorslaand succes. Hij verliet Nederland en ging spelen bij Wolfsberger in de Oostenrijkse Bundesliga. Hij kwam echter niet verder dan acht wedstrijden in twee seizoenen. Sindsdien speelt hij in Litouwen bij FK Zalgiris.
Bukusu heeft in de jeugd interlands voor Duitsland gespeeld maar heeft nu voor Angola gekozen waar zijn vader vandaan komt. Tot een debuut in het nationale team is het nog niet gekomen.
Wordt vervolgd!
Foto: Orange Pictures
