In de rubriek NEC goes international worden de archieven afgestoft op zoek naar bijzondere NEC-profvoetballers uit een bepaald land. Vandaag gaan we verder met onze oosterburen: Duitsland. Maar liefst achttien voormalige NEC-spelers hebben een Duits paspoort. In deel 1 bespraken we al Marcel Appiah, Herbert Bönnen en Kevin Bukusu. Nu lopen we het alfabet verder af en komen aan bij de F.

André Fomitschow speelde in de jeugd van VfL Wolfsburg en later bij onder meer 1. FC Kaiserslautern en Energie Cottbus in de Tweede Bundesliga. Hij had er dus al een aardige carriére opzitten in zijn geboorteland toen hij transfervrij op de laatste dag van de zomerse transferperiode van 2016 bij NEC neerstreek. De club was dringend op zoek naar een linksback, omdat trainer Peter Hyballa geen vertrouwen had in oudgediende Jeffrey Leiwakabessy.

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Fomitschow ging graag mee naar voren, maar was (daardoor) verdedigend minder solide. Het seizoen 2016/17 was moeizaam voor NEC en in de winterstop werd een nieuwe linksback gehaald: Lorenzo Burnet. Fomitschow werd daarna incidenteel nog wel als linkermiddenvelder of linkeraanvaller ingezet. Burnet en Fomitschow konden niet voorkómen dat NEC uiteindelijk dat seizoen via de play-offs degradeerde.

De optie in zijn contract voor een jaar verlenging werd niet door NEC gelicht en Fomitschow vertrok naar Hajduk Split, waar hij in twee seizoenen tot 36 competitiewedstrijden kwam. Toen in 2019 zijn contract ook daar in Kroatië niet werd verlengd keerde Fomitschow terug naar Duitsland. Inmiddels speelt hij daar op amateurniveau bij TuS Niederkirchen.

Een typische “nummer 6”

Julian von Haacke werd geboren op 14 januari 1994 in Bremen en doorliep alle jeugdelftallen van Werder Bremen. Hij zat ook een paar keer bij Duitse jeugdelftallen, maar tot een doorbraak in de hoofdmacht van Werder Bremen kwam het, mede door een knieblessure, niet.

In de zomer van 2016 tekende de Duitser een driejarig contract bij NEC. Hij maakte zijn debuut als invaller bij de openingswedstrijd van dat seizoen, thuis tegen PEC Zwolle (1-1).  Von Haacke was een defensieve middenvelder, die soms ook in een wat meer aanvallende rol werd opgesteld. Het aantal gele kaarten dat Von Haacke in de competitie plus play-offs verzamelde (tien) was ook iets groter dan het aantal doelpunten dat hij maakte (twee). Wel kon je zien dat Von Haacke technisch goed onderlegd was en graag aan de bal was. Maar echt doorbreken kon hij niet.Toen het vreemdelingenlegioen van NEC degradeerde na het rampjaar 2016/17, vertrok hij alweer uit Nijmegen. SV Darmstadt uit zijn geboorteland haalde hem terug naar Duitsland. 

Daarna maakte hij nog een uitstapje naar Austria Klagenfurt op het tweede Oostenrijkse profniveau (en één jaar Bundesliga), maar kwam niet verder dan twintig wedstrijden (en drie doelpunten) in drie seizoenen. Inmiddels speelt hij bij de amateurs van TuS Dassendorf.

Iets van zijn klasse is zichtbaar bij de 1-0 die Von Haacke maakte op 7 mei 2017 in de thuiswedstrijd tegen AZ.

Bekijk deze goal in onderstaande video vanaf 2.15 minuten.

Kampioenselftal

De derde en laatste Duitser die we in deze aflevering tegenkomen is Tobias Haitz. Net als veel van zijn landgenoten speelde hij in het tweede elftal van een Bundesligaclub, in dit geval Bayer Leverkusen, voordat hij de stap naar NEC maakte. De 21-jarige linksbenige centrale verdediger kwam in zijn eerste seizoen in 2013/14, mede door blessures, tot slechts tien optredens. Hij kon daarin niet voorkómen dat NEC in 2014 voor het eerst in meer dan 20 jaar uit de Eredivisie degradeerde. 

In het daaropvolgende zeer succesvolle seizoen 2014/15, toen NEC met overmacht kampioen werd in de Jupiler League, kreeg Haitz meer speeltijd. Hij kwam tot zestien competitiewedstrijden waarvan vijftien als basisspeler.

Na dat seizoen werd zijn contract niet verlengd door NEC, mogelijk vanwege de blessuregevoeligheid die Haitz in die twee seizoenen toch wel parten heeft gespeeld. De daaropvolgende twee seizoenen speelde hij weer in Duitsland bij achtereenvolgens Viktoria Köln en Alemannia Aachen, beiden uitkomend in Regionalliga West, het vierde Duitse profniveau. Haitz bleef echter zeer blessuregevoelig en al op 26-jarige leeftijd moest hij stoppen met het bedrijven van profvoetbal. Jammer, deze sierlijke verdediger die vooral voetballend de oplossingen zocht had geen lichaam dat voor het fysieke profvoetbal geschikt was. 

Foto: Rob Koppers