Op het trainingskamp is er de ruimte om terug en vooruit te blikken, zo ook voor Mike Tresor Ndayishimiye. De Belgische aanvaller kwam in september transfervrij over van RSC Anderlecht en viel in competitieverband vijf keer in. Het begon veelbelovend voor de Belg, maar eigenlijk valt het hem tot dusver tegen. "Ik had er meer van verwacht."

Het trainingskamp is zwaar voor velen. Zo ook voor Ndayishimiye. “Ik denk dat we wel wat langer trainen dan voorheen. We trainen nu vooral veel specifieker. We kennen elkaar nu goed en weten dus waar iedereen aan moet werken. Daar ligt nu meer de focus op. Ik denk dat we de draai wel gaan vinden.”

Ndayishimiye speelde in de oefenwedstrijd tegen Westlandia (5-1) 45 minuten mee. In de tweede helft kwam hij, evenals zeven anderen, binnen de lijnen. “Het beviel me goed. We hebben de hele tijd op hun helft gespeeld en zij hebben slechts een kans gehad. Die ging er ook meteen in, dat was jammer, maar verder kunnen we tevreden zijn. We hebben heel veel kansen gecreëerd. Minpunt is dus wel dat we er veel misten.” Ook de arbitrage hielp niet mee. “Uiteindelijk bleek dat Ole (Romeny, red.) vier keer onterecht werd afgevlagd.”

Naast Romeny speelden ook Paolo Sabak en Morad El Haddouti met Ndayishimiye in de voorste linie. De jonge jongens waren beweeglijk en brachten veel variatie. “Helaas spelen we nooit samen. Morad zit bij Jong NEC en Paolo, Ole en ik moeten het doen met invalbeurten. Op de trainingen spelen we wel vaak samen en we voelen elkaar goed aan. Het was leuk om nu samen in een wedstrijd te spelen.”

Mike Tresor vindt dat de invalbeurten in competitieverband hen aardig af gaat. “Alleen de situatie van de club is ook erg lastig voor ons individueel. Dan wil de coach voor vastigheden gaan en dan is het logisch dat wij wat minder spelen.” Valt dat dan tegen voor de Belg? Ndayishimiye: “Ja, ik denk van wel. De eerste weken liet ik een goede indruk achter. Toen ik pas net bij de club was liet hij me al invallen.” Ondanks dat hij de voorbereiding niet meedraaide, viel hij in tegen Helmond Sport en Excelsior (beker). “Na vier kreeg ik zelfs mijn eerste basisplaats.”

Het was ook direct, vooralsnog, de laatste. Tegen Fortuna Sittard in de beker speelde hij vanaf de linkerflank. “Ik speelde 70 minuten en vond dat ik een goede indruk achter liet. Ik maakte veel acties en had ook een penalty verdiend. Die gaf de scheidsrechter helaas niet. Toen dacht ik ‘Nu weet hij (de trainer, red) wat ik kan en gaat hij me meer opstellen.’” Maar dat kwam niet uit, in tegendeel. “Helaas ging het vanaf toen eigenlijk alleen maar bergafwaarts. Ik viel alleen nog in tegen AZ, Ajax en FC Twente.”

Kan de 19-jarige Belg dat verklaren? “Ik heb geen idee. Ik was topfit. Ik denk dat het aan de situatie rondom het team lag. Het liep allemaal niet zo vloeiend.” Dat lieten de supporters ook merken. “Ik heb überhaupt supporters nog nooit meegemaakt, dus alles is nieuw voor mij, maar ik vind deze fans wel heel trouw. Ze zijn er altijd, uit en thuis. Het is wel terecht als ze boos zijn als we geen punten pakken. Deze club is te groot voor de plek waar we nu staan. Het is vervelend om te zien en horen, maar het doet mentaal eigenlijk niet zoveel met mij”, aldus de nuchtere Belg.

Ndayishimiye woont voor het eerst op zichzelf dit jaar. Hij woont samen met zijn landgenoot Sabak, die eveneens voor het eerst uit huis is. “We kenden elkaar al van het nationale elftal. Het is makkelijk voor ons beide, we hebben onze plek snel gevonden in de club.”