Sinds de blessure van Anthony Musaba begin deze maand is de plek van linksbuiten een probleempuntje geworden. Eerst mocht Ole Romeny het twee wedstrijden proberen en afgelopen week was het de beurt van Ayman Sellouf. Omdat beide spelers niet opvielen wordt de roep om Randy Wolters nu wel erg groot.

De publiekslieveling van NEC is in tegenstelling tot Romeny en Sellouf wel van oorsprong een échte buitenspeler. Van Romeny is het al langer duidelijk dat hij een beetje het midden houdt tussen een spits en een buitenspeler. Ook Sellouf speelt liever in de as van het veld, als aanvallende middenvelder. Tegen NAC Breda zag je dat hij daar ook naartoe trok, waardoor Bas Kuipers als linksback de bal nergens aan de zijkant kwijt kon.

Dan is daar Wolters. Hoewel hij zich nog niet echt bewezen heeft als basisspeler, krijgt hij tegenwoordig wel bijna wekelijks speeltijd als invaller. En de laatste weken vervult hij die rol met verve. In zijn laatste drie invalbeurten leverde hij drie assists af in nog geen uur voetballen. Ter vergelijking: in de bijna 800 minuten die Romeny dit seizoen op die flank stond, bereidde hij twee doelpunten voor, waarvan de laatste vier maanden geleden.

Alleen Jellert van Landschoot en Jonathan Okita gaven dit seizoen meer assists dan Wolters (6 om 5), terwijl zij bijna vier keer zoveel minuten in de benen hebben. Daarom kwam de basisplaats voor Sellouf misschien voor Wolters nog wel het meest als een verrassing, omdat hij zich de laatste weken toch wel echt laat zien. Nu ook Sellouf een matige wedstrijd speelde tegen NAC en na een uur werd vervangen door, je raadt het al, Wolters, zullen Francois Gesthuizen, Adrie Bogers en Rogier Meijer langzaamaan niet meer om Wolters heen kunnen.

Foto: Rob Koppers