Kent u dat programma nog van vroeger? Gebroederlijk staan drie personen op en spreken zij na elkaar exact dezelfde zin uit: “Mijn naam is Jan van Teeffelen”. Het was het startsein van weer een aflevering van de populaire quiz ‘wie van de drie’, waarbij enkele spelers erachter dienen te komen wie de echte Jan van Teeffelen is. Afgelopen week bleek VI-redacteur Geert-Jan Jakobs de speler die het bij het rechte eind had, duizenden anderen in verbijstering achter latend. 
Want in Nijmegen hebben vele supporters jarenlang gezocht naar de ware Jan van Teeffelen. Eénmaal verscheen hij op een supportersavond om het woord te nemen en direct te melden dat hij vooral achter de schermen zou fungeren als criticaster en coach van de directie. Natuurlijk is de rol van voorzitter bij NEC dusdanig veranderd na het vertrek van Van Delft en is deze niet langer het boegbeeld van de club, maar Van Teeffelen was er letterlijk nooit om zijn directieleden bij te staan in de wereld van het voetbal waar emotiemanagement de boventoon heerst. 
Het best belezen sportmagazine Voetbal International kopte deze week “Oud-voorzitter Jan van Teeffelen van NEC haalt zijn gram”, de archieven erop na geslagen blijkt dit het eerste interview in ruim vijf jaar tijd. Het eerste was een korte kennismaking met de voorzitter van De Gelderlander waaruit bleek dat hij te druk was om naar Boekarest af te reizen, maar hoopte op een Europees vervolg. Het maakt Van Teeffelen de meest onbekende voorzitter van NEC in 113 jaar clubhistorie. 
ForzaNEC heeft in het begin van zijn voorzitterschap twee keer een poging gewaagd dieper door te dringen en hem niet allerlei oppervlakkige vragen te stellen. Het aan de kaak stellen bijvoorbeeld van de begroting, die jaar in, jaar uit, overeind bleef door eenmalige baten (lees: transferinkomsten). Waar de voorzitter toentertijd in De Gelderlander oreerde over een bindmiddel zijn tussen geledingen en niet ‘de bezem willen hanteren omdat zaken goed functioneren’, blijkt dat hij toch geen stevig fundament heeft weten te storten. Sterker nog, een andere groepering binnen NEC (bijgenaamd ‘de investeerders’), vond het nodig echt in te grijpen om zo schoon schip te maken. Helaas heeft het nooit tot een kritisch interview kunnen komen met deze website, kennelijk zijn supporters geen geleding binnen NEC die Van Teeffelen wenste te binden. 
Waarom haalt de beste man nu zijn gram? Hij heeft zich ruimschoots bewezen bij de Rabobank  als regiodirecteur maar kennelijk lonkte het pluche van de voetballerij. Arie van Eijden, aangetrokken als extern adviseur schoof Van Teeffelen op voorspraak van Hans van Delft naar voren. Van Teefelen laat echter nu weten, dat hij het uitstekend heeft gedaan en wil toch nog een keer de publiciteit van het voetbal voelen, want anders sta je niet ‘ineens’ in Voetbal International. Om echt door te dringen tot de mensen om wie het draait en die interesse hebben in NEC en niets anders, had hij ook in kunnen gaan op het verzoek van ForzaNEC om zijn jaren als voorzitter door te nemen. 
Van Teeffelen verdedigt zich nu in Voetbal  International op vragen die hij zelf heeft opgesteld met als belangrijkste argument dat ‘elke voetbalclub afhankelijk is van transferinkomsten’. Zonder hier een uitgebreide analyse te maken van de Nederlandse (of buitenlandse) clubs en hun transferbaten gaat Van Teeffelen voorbij aan het feit dat NEC zonder de transfers van Jasper Cillessen (uit noodzaak geboren), Björn Vleminckx (die na zijn eerste seizoen vrijwel afgeschreven was) en in mindere mate Ramon Zomer (Heerenveen, bedankt voor de gratis Michel Breuer!) op het randje van, dan wel in het ravijn had gelegen. 
Voor dit fantastische beleid moest Jacco Swart het veld na acht jaar ruimen, ondanks de kritische voorzitter die altijd klaar stond met zijn kritiek en coaching voor de directie. Structureel meer uitgeven dan er binnen komt kan niet in een huishouden, niet bij een organisatie, maar ook niet bij een voetbalclub. Uit betrouwbare bron hebben wij vernomen dat een drietal commissarissen dan ook niet akkoord is gegaan met de afkoopsom van Jacco Swart. Van Teeffelen zegt hiervoor de kantonrechtersformule te hebben gebruikt, maar volgens onze bron bedraagt het bedrag dat Jacco Swart mee zou krijgen naar 265.000 euro. Chapeau voor Jacco, die het onderste uit de kan probeert te halen, maar welke directeur krijgt ruim twee jaarsalarissen mee na jaren van financieel en commercieel wanbeleid.
Graag hadden wij Van Teeffelen zelf gesproken, wat uitgebreider dan de enkele minuten die hij telefonisch vrij wist te maken toen hij in Turkije aan het golfen was met wat vrienden. Bij terugkomst zou hij ons bellen, we wachten nog steeds…