Tegen Sparta voelde je op de tribunes dat alle uitslagen om ons heen goed zouden vallen. We moesten alleen zelf nog even winnen… Daar leek, gezien de wat lauwe steun van het publiek, niemand écht in te geloven. Het was alsof iedereen teveel chocolade had gegeten: het kwam er ondanks de pogingen door te drukken, niet uit…  Utrecht en Feyenoord als onterechte deelnemers aan de play-offs op basis van vertoond spel, liggen er gelukkig ook nu al weer uit. Laten we eerlijk zijn: de gestolen geheime sextape van Nana Mouskouri is waarschijnlijker boeiender dan de DVD met hoogtepunten van Feyenoord of Utrecht betreffende dit seizoen!!!  Maar goed, wat rest is dan een 6-1 winstpartij in een oefenwedstrijdje als laatste pot van Mario. Hij vond het een mooi afscheid: het zingen, het spandoek, het vertrek door de voordeur. Ik vind het nog niet mooi genoeg, met name omdat we later pas door zullen hebben wat Mario’s jaren hebben betekend. Het heeft ons wakker gemaakt en opgezadeld met een soms irreële honger naar meer succes. 30.000 man willen potentieel naar de Goffert, wijst onderzoek uit. NEC is gestegen in populariteit, aanzien en was in 2008 ”red-hot”. Mario’s bijdrage was hierin ontegenzeggelijk groot!
Er zat ook een goede gedachte achter het hele plaatje: een rebelse, helder communicerende, trainer met voetbalverleden. Daarbij de zelfkritiek van Mario door te stellen dat iedereen meer uit zijn carrière moest halen dan dat hijzelf had gedaan. De humor erbij zorgde voor het broodnodige uithangbord, voor het tot dan toe saaie en te degelijke, NEC. Mario’s optreden bij Eredivisie Live was onderdeel van het concept. Goed over nagedacht, door (jawel) Leen Looyen! Veel bezoekers aan deze site zien in alles een mogelijkheid om Leen te verketteren, maar een club als NEC met zo’n lage begroting levend, en al zo lang achter elkaar in de eredivisie, houden, verdient hoe dan ook bekeken, een compliment. Mario kwam, zag, had ’t moeilijk, overwon en bracht NEC de meest succesvolle periode in haar bestaan. Geluk? Heb je zeker nodig (bijvoorbeeld denkend aan de misser in de laatste minuut van Dinamo in Boekarest). Fouten gemaakt? Zonder meer, en noem mij gelijk 1 coach die ze niet maakt. De ”flow” waarin we geraakten zorgde voor zelfvertrouwen. Nimmer zat ik zo overtuigd van onze kansen, en vooraf al rekenend op 3 punten, op de tribune als in het jaar 2008.
Met de groep vóór de zomer werd Europees voetbal gehaald en zoals gewoonlijk vertrokken de belangrijkste spelers: Lens en Vadocz. Elke budgetvergelijking met onze Europese tegenstanders leverde volslagen idiote analyses op. Als je dan toch overwintert in Europa, met apotheosen als HSV-uit en Udinese-thuis, in het licht van een laagvliegers-begroting: dan heb je al boven je kunnen gepresteerd! Het maximale werd gevergd van de spelers en uiteindelijk was de groep, niet gewend aan deze intensiteit, uitgeput. Als dan de notoire rotte appelen moeten worden verwijderd en je verkoopt de spil van je verdediging, weet je dat 2009 moeilijker wordt. Toch speelden we tot de laatste pot mee om kwalificatie voor de play-offs. Het verschil tussen wel of geen ”toetje” was uiteindelijk een scorende spits, of eigenlijk het gebrek hieraan, bij de blessure van Van Beukering. Natuurlijk wilde Mario ook die play-offs, maar nog liever die bekerfinale in zijn Kuip. Die eerste echt tastbare prijs voor NEC. Was die flow van 2008 nou maar net voor het duel tegen Zwolle begonnen…. of had Heerenveen maar niet het budget gehad om weer 2 makkelijk in te passen en scorende Scandinaviërs te halen. De aanzwellende kritiek op de laatste periode van Mario bij NEC irriteerde me mateloos. Ook ik baalde van de Feyenoord-vragen in de media en het in mijn ogen daarmee gepaard gaande gebrek aan aandacht voor NEC, maar betrapte mezelf op de kortzichtigheid van mijn eigen boosheid. Zo werkt het in de voetballerij, het bedrijfsleven en zelfs in je privéleven. De aandacht gaat bij verandering voornamelijk uit naar de nieuwe situatie: je nieuwe club, je nieuwe functie, je nieuwe vriendin…
Mario leest alles, vertrouwde hij me recentelijk toe. Ook ik had willen mopperen op het missen van de play-offs, maar dat was dan alleen om het voor mezelf gemakkelijker te maken afscheid van Mario te nemen.  Dus moest ik echt even slikken na Sparta en bleef ik even dat 7 minuten durende afscheidsfilmpje op het grote scherm kijken. Zonder woorden, brok in de keel… Mario dank voor alles en succes bij je passie. Ik denk dat de impact van jouw periode bij NEC pas later op echte waarde wordt geschat en zo zou iedereen wel afscheid willen nemen: niet alleen de mooie woorden van nu, maar de herinneringen aan jouw tijd. Die herinneringen van later, verbonden aan jouw naam: de periode Mario Been!
Pingel.