Mede dankzij twee rake vrije trappen tegen FC Den Bosch is Jordy Bruijn nu topscorer van NEC. Met vijf doelpunten staat de middenvelder bovenaan, wat ook iets zegt over de aanvalslinie van de Nijmegen. Zondag viel opnieuw op dat de aanvallers van NEC wel erg weinig scoren en gevaar stichten.

Als we alleen naar de statistieken zouden kijken ziet het er inderdaad niet best uit. De drie spitsen van NEC, Rangelo Janga, Jonathan Okita en Terell Ondaan, hebben de afgelopen 4 wedstrijden niet gescoord. Ondaan was op 6 november tegen Helmond Sport de laatste spits die scoorde. Okita en Janga scoorden beide voor het laatst in oktober.

Janga maakte begin dit seizoen nog een goede indruk. Met vier doelpunten en twee assists in de eerste acht wedstrijden leek hij aardig op dreef, echter komt er nu weinig uit de Curaçaose spits. Zijn rol is wel duidelijk. Hij moet ballen vasthouden en meegeven, kopduels winnen en natuurlijk scoren. Van dat alles zien we nu eigenlijk bar weinig terug. Natuurlijk wint hij kopduels en houdt hij ballen vast, maar het heeft nog niet tot doelpunten noch kansen geleverd. Kijkend naar het aantal schoten op doel doen alleen Elayis Tavsan en Jordy Bruijn het beter, maar eigenlijk zou de spits bovenaan moeten staan op deze ranglijst.

Ook Jonathan Okita zijn magie lijkt er de laatste tijd niet in te zitten. We zeggen vaak in de Jarda Podcast: ‘’Als hij het op zijn heupen heeft is het de beste aanvaller van de KKD.” Maar tot zover heeft Okita het nog niet op zijn heupen gehad. Sterker nog, hij lijkt minder gemotiveerd dan ooit. Waar hij vorig seizoen de gevaarlijkste speler van NEC was, is dat dit seizoen zeker niet meer zo. Ondaan wordt de laatste tijd gebruikt als vervanger van één van de twee spitsen. Ondanks zijn positieve energie en bewegelijkheid kan hij niet het verschil maken. Het zegt genoeg dat aanvoerder Rens van Eijden net zo veel kansen uit open spel creëert als Ondaan.

Dit trio is natuurlijk niet compleet onbelangrijk. Ieder heeft zijn eigen inbreng. Janga wint kopduels, zoals we al eerder benoemden. Ondaan en Okita hebben soms een goeie actie in huis, maar toch komt de meeste dreiging en creativiteit vanaf het middenveld en de backs Bart van Rooij en Souffian El Karouani. Verreweg de meeste voorzetten van de Nijmegenaren komen van de vleugelverdedigers, terwijl de vleugelaanvallers in de 4-4-2 van Rogier Meijer vaak ‘naar binnen trekken’.

De vraag is nu wat Meijer kan doen om zijn aanval aan de praat te krijgen. Werkt de 4-4-2 nog wel of moet hij, net als in eerdere wedstrijden, terug naar 4-3-3? Misschien dat Mathias De Wolf het ontbrekende puzzelstukje is voor de trainer. NEC lijkt weinig budget te hebben om in de winter de transfermarkt op te gaan en zoals algemeen directeur Wilco van Schaik al eens zei: in de winter zijn niet bepaald de beste spelers op te halen. De een komt net terug van een zware blessure en de ander speelt nauwelijks bij zijn club en moet eerst wedstrijdritme opdoen.

Foto’s: Rob Koppers