Het verhaal over de trainer Hyballa kent iedereen inmiddels wel. Maar wie is hij persoonlijk? In gesprek met het Nijmeegse weekblad De Brug vertelt de flamboyante Duitse trainer over zijn jeugd in Bocholt, wat zijn favoriete vak op school was en vertelt hij over zijn toekomstplannen.
”Ik was als kind heel normaal”, vertelt Hyballa al lachend. ”Ik was heel rustig en ben op zesjarige leeftijd met voetbal begonnen. We hebben in een wijk gewoond met niet veel kinderen. Toen heeft mijn moeder gezegd: Er is een voetbalclub om de hoek,Borussia Bocholt, ga daar maar voetballen. Daar heb ik ook andere kinderen leren kennen. Ik kom uit een sociale pedagogische filosofische familie en ik ben een fantastische jeugd gehad. Om op te groeien in de jaren tachtig is een stuk leuker dan nu. Met het hele internet gedoe. We waren vroeger echt nog kinderen. Persoonlijk kom ik niet uit een voetbalfamilie, alle anderen hebben eigenlijk niet iets met voetbal. Iedere dag was ik bezig met sport , ook tennis. Boris Becker was in die tijd heel populair. Iedere dag van in de middag tot ‘s nachts speelde ik voetbal.’’
Een groot fan van naar school toe gaan was hij niet. ”Alleen de onderwerpen die mij interesseerde vond ik leuk. Geschiedenis, politiek, Duits, theologie vond ik interessant. Ik hou niet zo van wiskunde en biologie. Het is altijd leuk om te weten hoe mensen vroeger hebben geleefd. In de theologie en filosofie vond ik interessant om te weten waarom de teksten in de bijbel zo zijn als ze zijn. We waren thuis dan ook protestants.’’ Hij moet lachen wanneer is hem vraag of hij veel te vinden was in de kerk. ‘’ Ik voetbalde, dus had ik op zondag nooit tijd. Wel was ik in de kerk toen mijn vader er predikte. Ze spreken daar niet alleen over de bijbel, maar ook alledaagse zaken. Je kunt ook in andere dingen geloven. Mijn broer heeft een pedagogische baan en ik heb als trainer zijnde ook een soort van pedagogische baan. Misschien wel heel pedagogisch.’’
”Ik sport daarnaast zelf heel veel. Ik ben psychisch heel actief en dan denk ik dat fysiek ook fit moet zijn. Het is ook gewoon heel leuk om te doen. Ik lees zo nu en dan boeken, de laatste die ik heb gelezen waren de biografie van Johan Cruyff en die van George Best. In deze boeken gaat het niet alleen over voetbal, maar ook politieke thema’s. Veel draait toch wel om het voetbal in mijn dagelijkse leven.’’ Daarnaast luistert hij ook veel naar muziek. ‘’Ik vind Peter Fox en Element of Crime goed. Dat is een melancholische band met inhoudelijk goede teksten. Ik ben daarnaast opgegroeid met Sting en The Police. Dat was het wel zo’n beetje.’’
Foto: Rob Koppers