Mijn hart was vroeger geel-zwart van kleur. Nee, schrik maar niet. Ik ben geboren en getogen in West-Brabant en was dus fan van NAC. Ik bracht mijn zaterdagavonden dus door aan de Beatrixstraat (en later aan de Rat Verleghstraat). Ik juichte er voor de strakke inspeelpass van Ruud Brood, de geniale steekpass van Ton Lokhoff en de buikschuivers van Pi-air van Hooijdonk. Ik huilde er om de blunders van John Karelse. En ik sprong er voor NAC. Jij sprong voor NAC. Wij sprongen allemaal voor NACNACNACNACNAC.
En toen verhuisde ik veertien jaar geleden naar Nijmegen. Ik ging er zelf ook voetballen en kon dus steeds minder terug naar Brabant om naar de Parel van het Zuiden te gaan kijken. Met pijn in het hart zegde ik mijn seizoenskaart op; in plaats daarvan werd ik een echte Teletekst-supporter. 818 werd mijn pagina.
Minimaal één keer per jaar zag ik mijn oude helden sowieso nog: in de uitwedstrijd tegen NEC. Het werd traditie dat mijn Brabantse vrienden voor die wedstrijd naar Nijmegen ‘over’ kwamen. We knepen elkaars benen blauw wanneer NAC scoorde en vloekten binnensmonds wanneer we weer eens een goal tegen kregen.
Maar elk jaar kneep ik steeds minder hard in de benen van mijn maten. En mijn vloek ging langzaam over in een kleine juich. Ik kreeg te maken met een heuse identiteitscrisis. Was ik nu een Nijmeegse Brabander of een Brabander in Nijmegen? Was ik nu een NACcer of een NEC’er?
Support your local team, zeggen ze wel eens. Maar wat betekent dat als je van woonplaats verandert? Wat is dan je lokale team?
Door de jaren heen bezocht ik elk jaar meer wedstrijden in de Goffert. Ik leerde er steeds beter nuilen, terwijl ik het Brabantse blèren er een beetje afleerde. En ik zong ‘Al mot ik kruupe’ met net zoveel passie als ik vroeger met Hee hee hee hee hup NAC’ had gedaan.
En toen kwam het moment dat mijn beide liefdes elkaar weer eens ontmoetten en ik mezelf opeens juichend in de Goffert vond toen NEC tegen mijn NAC scoorde. Rens van Eijden scoorde de 1-1 en ik was daar blij mee. Bijzonder blij zelfs. Mijn Brabantse vrienden keken me met een scheef oog aan: ‘Gast, wat doe jij nou?’
Dit was mijn uit-de-kast-kom-moment: mijn hart was van kleur veranderd. De kleur geel was wat vervaagd en daar overheen waren het rood en groen van NEC gekomen. En eindelijk durfde ik het de wereld te laten weten: Ik ben een NEC’er!
Joris van Meel (34) is keeper, oprichter van onderdelat.nl en communicatiespecialist. En sinds kort: NEC-supporter!
Hup NAEC!

Abonneer
Inloggen of registreren
Log in om een reactie te geven
0 Reacties