Sinds de winterstop lijkt huurling Nany Dimata echt helemaal los voor NEC. De spits, die voor de winterstop bakken met kritiek over zich heen kreeg, laat zich nu zien als aanspeelpunt en pikt inmiddels ook zijn goaltjes mee: in de Eredivisie vond de targetman al acht keer het net. ForzaNEC sprak hem. Over zijn moeder, de rol van Jonathan Okita bij zijn transfer en een bizarre autorit van veertien uur.

Dimata (25) lijkt na een moeilijk begin in Nijmegen zijn draai gevonden te hebben bij NEC. Sinds de winterstop heeft de huurling van Espanyol al zes keer gescoord. “Ik voel me eindelijk goed hier. Ik ben gezond en relaxed, dat is belangrijk. Het zat eerst niet goed in mijn hoofd. Ik had niet helder voor mezelf in beeld wat ik wilde. Wat echt het verschil maakte: toen ik begon met voetballen had ik motivatie en een duidelijk beeld wat ik wilde. Ik wist waar ik wilde spelen en waarom ik wilde spelen. Dat ben ik even kwijtgeraakt, maar het kleine kind in mij heeft dat nu weer naar boven gehaald.”

Grootste voorbeeld

Een groot aandeel in het feit dat het nu beter gaat met Dimata is weggelegd voor zijn moeder, die al zijn hele leven zijn grote voorbeeld vormt. Als we vragen naar die belangrijke vrouw beginnen zijn ogen te twinkelen. “Mijn moeder heeft twee plekken ingenomen in mijn familie. Mijn vader verliet ons toen ik zes was. Mama deed daarna alles voor ons. Soms moest ze twee of drie banen combineren met het zorgen voor ons. We waren gelukkig dankzij haar.”

“Ze heeft ons geleerd om blij te zijn met het minimale en het feit dat je hier mag rondlopen op aarde te waarderen. Ook zorgt ze ervoor dat ik nog iedere dag door kan gaan en altijd blij blijf met de kleine dingen in het leven. Ze is mijn nummer één, mijn motivatie, mijn alles. Mijn moeder was ook degene die mij liet inzien waarom ik ooit ben begonnen met voetballen, toen ik er geen zin meer in had. Ze vertelde mij dat mijn talent niet opeens weg kon zijn en dat gaf vertrouwen.”

Maar niet alleen de moeder van Dimata heeft ervoor gezorgd dat het sinds de winterstop weer beter gaat met hem. Ploeggenoten steunden Dimata tijdens zijn worstelingen afgelopen najaar. “Met name Iván Márquez heeft me heel veel geholpen. Soms draait het in het leven niet alleen om praten. Het is meer het gevoel dat je iemand dichtbij je hebt, die je begrijpt. Dan voel je zonder te praten eigenlijk al een connectie, dat gebeurde met Iván. Ik kon vanaf het begin al voelen dat hij een speciaal persoon was. Maar door de tijd heen werd die connectie tussen ons sterker en werden we hechter.”

Okita

Ook heeft de 25-jarige Dimata een goede band met oud-NEC’er Jonathan Okita. Okita speelde tussen 2018 en 2022 136 duels voor NEC en zal het meest herinnerd worden vanwege de winnende treffer in het promotieduel met NAC in mei 2021. Toen de Nijmegenaren afgelopen zomer interesse bleken te hebben in de diensten van Dimata, pakte de Belg zijn telefoon en waagde hij een telefoontje richting Zwitserland, waar Okita tegenwoordig voetbalt bij FC Zürich.

“Jona was een belangrijke factor voor mij om hierheen te komen, want hij heeft hier lang gespeeld en kent de club goed. Hij vertelde dat ik niet twee keer hoefde na te denken en naar NEC moest gaan. Ik zou hier volgens Okita de passie voor voetbal weer terugvinden. We hebben samen in de jeugd gespeeld bij het Belgische Standard Luik, bijna drie jaar en hadden een geweldig team. Er wordt nu nog steeds gepraat over wat daar gebeurde. We wonnen alles en met alles bedoel ik ook écht álles. Dat maakte ons net een familie.”

Jonathan Okita en Nany Dimata samen bij Standard Luik

Doorbraak

Het avontuur van Dimata met Okita bij Standard Luik liep op een vervelende manier spaak in 2016. “Dat is een gedeelte van mijn leven dat terug blijft komen, tot dit jaar zelfs. Wat er toen aan de hand was? Ik was de beste speler van mijn team, alleen werd ik niet gepromoveerd naar het eerste elftal, vanwege een aantal redenen die ik toentertijd niet wist. Een directeur en agenten hebben een hoop macht in het voetbal. Er was een agent en als ik bij hem zou tekenen, was ik waarschijnlijk hogerop gekomen. Alleen ik wilde dat niet op die manier, het voelde niet goed. Er was geen gerechtigheid voor mij en het ging helemaal niet meer om voetbal of om mijn talent. Dat vond ik verschrikkelijk, maar daarna ging ik naar Oostende.”

Dat bleek een goede beslissing, want in het seizoen 2016/2017 had Dimata bij Oostende meteen zijn grote doorbraak in het professionele voetbal. Als 19-jarige scoorde hij elf doelpunten op het hoogste niveau van België. “Dat was een geweldig eerste jaar. Het was een familieteam, zoals hier in Nijmegen. Ik zie een hoop gelijkenissen met hier. Ook daar zaten er geweldige fans met een groot hart voor de club. Je hebt er niet de absolute druk van het moeten en je kan genieten van het voetbal.” 

Opvallend: Dimata ervaart die druk ook niet bij NEC. Zeker in de eerste seizoenshelft was er flinke kritiek op zijn prestaties, maar dat deed de Belg weinig. “Ik ben geen 16 of 17 jaar meer en voelde me toen ook al oké. Ik kan nu nog veel meer en dat zal ik ook laten zien. Nooit zal ik tevreden zijn met mezelf, al scoor ik 25 goals.”

“Kon mijn rol niet accepteren”

Geduld hebben is iets wat de spits wel heeft moeten leren. Zeker bij eerdere clubs blijkt dat hij daar moeite mee had. Na zijn eerste seizoen bij Oostende maakte de toen 19-jarige Dimata voor bijna twaalf miljoen euro de overstap naar het Duitse Wolfsburg. “Ik had toen het geduld niet om te accepteren dat ik moest wachten op mijn kans. Ik had een geweldig jaar gehad bij Oostende en ging naar Wolfsburg. In het begin speelde ik ook gewoon. In mijn eerste seizoen 25 wedstrijden geloof ik. Veel mensen zeggen dat ik niet veel heb gespeeld. Ik speelde misschien geen 90 minuten, maar ik speelde wel. Alleen was ik het niet eens met mijn rol daar. Ik kon dat niet accepteren, dus ging ik naar Anderlecht.”

Anderlecht huurde de spits in het seizoen 2018/2019 voor een jaar van de Duitsers, waarna ze hem na dat seizoen definitief overnamen voor vijf miljoen euro. “Daar begon ik opnieuw uitstekend met veel goals. Dat zou een geweldig seizoen worden, alleen begonnen blessures mij toen op te breken.” Dimata moest revalideren en dat zou niet zomaar voorbij gaan: de fysiotherapeut schetste een revalidatie van anderhalf jaar. ‘En reken er ook op dat het dan nog eens anderhalf jaar duurt voordat je weer op je oude niveau bent’, zei zijn fysio. “Ik geloofde hem niet en dacht dat hij mij overmatig wilde beschermen. Je leert met de tijd ook dat het leven niet altijd is zoals jij het wil zien. Ik accepteerde het toen niet, maar nu kan ik wel zeggen dat hij gelijk had. We zijn nu precies drie jaar verder en eindelijk voel ik me weer als mezelf op het veld, precies zoals mijn fysio voorspelde.”

Spaans avontuur

Direct na zijn blessure werd Dimata in februari 2021 door Anderlecht uitgeleend aan Espanyol. Dimata scoorde vijf keer in zijn eerste half jaar in Spanje. “We verloren amper”, vertelt de Belg. De Spaanse club was tevreden met Dimata en dus werd de spits in de zomer van 2021 definitief overgenomen van Anderlecht. Het seizoen 2021/2022 begon nog goed voor Dimata, maar gedurende het seizoen slonken zijn aantal speelminuten.

Tot overmaat van ramp kwam er in mei 2022 een nieuwe trainer, die het niet zag zitten in de Belg. ”Ik trainde heel hard en goed, maar soms draait het om meer in voetbal. De trainer moet je zien zitten, zelfs als je niet zoveel speelt. Dat merkte ik hier bij NEC ook, toen ik in het begin even op de bank moest zitten. Toen bleef de trainer (Rogier Meijer, red.) vertrouwen in mij houden. Dat was anders bij Espanyol, waar de nieuwe trainer mij niet mocht en mij links liet liggen. Er gebeurt in voetbal veel meer in achterkamertjes, dan dat supporters aan de voorkant kunnen zien.”

Autorit van 14 uur

Dimata heeft door de tijd heen geleerd dat je vooral voor jezelf moet opkomen in het voetbal en als een kans zich voordoet, dat je dan alles moet doen om het waar te maken. Zo ook het bizarre verhaal toen Espanyol in januari 2021 vlak voor het verstrijken van de transferdeadline interesse toonde in de diensten van de Belg. “Je zoekt altijd naar wat het beste is voor jezelf en daar vecht je dan voor. Ik kreeg een aanbieding, echt last minute. We hadden geen tijd om naar het vliegveld te gaan om een vlucht te pakken. De allerlaatste mogelijkheid was om met de auto te gaan. Het waren veertien bizarre uren zonder stops. Soms wil je iets zo graag in het leven dat je er dingen voor over hebt, waarvan je zelf niet wist dat je het kon.”

Maar na een goed begin bij Espanyol kreeg Dimata uiteindelijk een nieuwe trainer, die het niet in hem zag zitten. Interesse van NEC en een belletje met Okita leverde een transfer op naar NEC. Hoe kijkt de spits naar de toekomst? “Ik denk nog niet na over blijven of over weggaan. Ik wil gewoon scoren en het beste van mezelf laten zien hier. Aan het einde van het seizoen kijk ik dan wel wat ik doe. Het is nooit een succes totdat de laatste wedstrijd erop zit en ik mijn persoonlijke doelen en die van de club heb gehaald. Ik wil scoren en wil een belangrijk deel gaan uitmaken van het geweldige seizoen dat NEC gaat hebben. Ik heb wel aantallen in mijn hoofd, maar die ga ik nu niet vertellen. Misschien aan het eind van het seizoen, als we het mooi afsluiten”, knipoogt Dimata.

Foto’s: Rob Koppers, Jonathan Okita privé & Orange Pictures