De eerste dag van de maand dit jaar staat telkens in het teken van Arno Arts. Op 1 februari, daags voor de derby, werd via een nieuwsbulletin op de officiële site bekend gemaakt dat het contract met de begaafde linkspoot van weleer niet verlengd zou worden. Op 1 maart was het wederom Arts die de headlines bezig hield op het digitale thuis van NEC. In een even nietszeggend stukje werd zelfs per direct afscheid genomen van het clubicoon van weleer. ForzaNEC dook in de materie en maakte de volgende reconstructie.
In 2010 werd Arts nog kampioen met de A1, een goede prestatie maar natuurlijk niet het belangrijkste resultaat voor een jeugdopleiding. De top-opleiders bij Ajax, Feyenoord en FC Barcelona zullen beamen: het gaat in de jeugd niet om het resultaat. Het gaat om de ontwikkeling van spelers, zowel individueel en als team. Een korte navraag bij enkele (oud-)pupillen leert dat Arts goed lag bij velen van hen. Off the record laat een jeugdspeler weten hem een ‘prima kerel’ te vinden. Afgelopen jaar zijn er echter veel dingen gebeurd bij NEC/FC Oss A1. Deze problemen lijken nu in de schoenen van Arts te worden geschoven.
Uiteraard begint een goed verhaal bij de hoofdrolspeler zelf. Arts wil echter niet reageren maar alleen kwijt dat hij de term clubicoon veel te groot voor zijn persoon vindt. De Groesbeker sloot als zeventienjarig talent aan bij de selectie om ruim 170 competitiewedstrijden af te werken in het rood-groen-zwart. Toen NEC degradeerde en dringend geld nodig had, werd Arts verkocht aan het Zwitserse FC Luzern. De spelmaker keerde nog terug op huurbasis om in elf wedstrijden en een onvergetelijke goal tegen broodheer Willem II, NEC te weerhouden van nacompetitievoetbal.
Supporters zullen echter veel van zichzelf herkennen in de linkspoot. Ondanks zijn prachtige linkerbeen, werkte hij hard voor de club en stond hij altijd klaar voor de supporters. Met het matje in de nek en welbekende oorbel, wist hij zichzelf een voorbeeld te maken voor fans, jong en oud. Na het vertrek van onder andere Jack de Gier, Anton Janssen en de ‘promotie’ van Ron de Groot naar Jong NEC, raakt NEC wederom een clubicoon kwijt. Uiteraard is bij een betaald voetbalvereniging kwaliteit leidend, maar de resultaten van de trainer Arts spreken voor zich.
De voornaamste reden voor het vertrek van Arts zoals door de club gecommuniceerd is, betreft het ‘niet passen in een profielschets’. Navraag bij de club leert dat Arts tekort zou schieten op twee aspecten: het managen van groepsdynamische processen en onbedrevenheid in videoanalyse. Arts zou zich te weinig bezig houden met de spelers 12 tot en met 20 en zich vooral focussen op zijn basisteam. Een te billijken standpunt gezien het feit dat de kans dat nummer 12 tot en met 20 in het hoogste jeugdelftal tekort zullen komen voor het eerste elftal. Gemiddeld vloeien er zo’n drie spelers door naar het eerste elftal, waarvan maximaal één zich weet te ontwikkelen tot een basisspeler. Arts lijkt hier nu als zondebok uit te komen, omdat hij niet om kon gaan met de interne problemen. Echter, drie jaar lang waren er geen problemen en zijn er puike talenten geweest die de laatste stap naar de selectie wisten te maken. Zo werden onder meer Jasper Cillissen en Bram Nuytinck voor miljoenen bedragen verkocht nadat Arts hen het laatste zetje richting de selectie had gegeven.
Volgend jaar wil NEC de falende A1 en het even matig presterende Jong NEC samen gaan voegen om te zorgen voor een betere doorstroming naar het eerste elftal. Dit team zal onder toezicht van twee trainers komen te staan. Echter, ondanks de matige prestaties van deze ploegen worden er wel structureel talenten afgeleverd die klaar zijn voor een plaats in de selectie van NEC. Zijn Cillessen, Nuytinck, Foor (en binnenkort Disveld) toevalstreffers, of zit hier een structurele gedachte achter? Het aantrekken van de vele zestienjarige talenten uit allerlei windstreken duidt dit misschien wel het beste. Het ontbreekt aan kwaliteit in de lagere jeugdelftallen. Dat er toch nog spelers zich melden bij het eerste heeft te maken met de kwaliteit van deze jongens en de goede begeleiding die zich focust op de absolute toppers in de jeugdopleiding.
Arts heeft zich bewezen in het verder ontwikkelen van enkele belangrijke talenten in de belangrijkste fase van hun opleiding. Dit wordt ook bevestigd door enkele (oud-)spelers. Uiteraard kan het zijn dat Arts zich niet genoeg heeft bewezen in de leeftijdsklasse van het toekomstige nieuwe elftal (grofweg spelers van 17 tot en met 21 jaar oud). Het is echter ondenkbaar dat je mensen die verweven zijn met NEC zomaar de wacht aanzegt. Ook andere jeugdelftallen hebben een trainer nodig, zeker als dit iemand is met een fantastisch verleden bij de club. Arno Arts kennende zal hij zich zeker niet te groot voelen voor een ‘lager’ team.
De 43-jarige oud-prof liet aan ForzaNEC.nl nog wel weten zich niet te herkennen in de berichtgeving van De Gelderlander waarin gesteld werd dat hij assistent van Alex Pastoor zou willen worden. Het hart van de Groesbeker ligt bij het ontwikkelen van jeugdspelers en graag zou hij de immense kloof tussen jeugdopleiding en selectie verder verkleinen. Gezien de huidige situatie lijkt de kans klein dat hij deze droom voor zijn jeugdliefde kan waarmaken. Het vertrek van een echte NEC’er is voor veel supporters een kwalijke zaak. Arno Arts is een man met een rood-groen-zwart hart, zoals dat ook zo is met Jack de Gier, Anton Janssen, Francois Gesthuizen en het ‘promoveren’ van Ron de Groot. Bij NEC horen bovenal mensen te werken met kwaliteit, maar wanneer er de keuze is tussen iemand van buitenaf en een echte NEC’er met dezelfde kwaliteiten, zou het kwartje altijd ten faveure van de NEC’er moeten vallen. Waar NEC op algemene zaken de juiste weg lijkt in te slaan, wordt in de technische organisatie voor een andere koers gekozen. Waar ‘samen’ het toverwoord is bij Van Ingen en consorten, bepaalt slechts een enkeling wat er op technisch gebied gebeurt. Dit gaat ten koste van enkele echte clubmensen. Op deze manier kan de goodwill die aan de ene kant gekweekt wordt, als sneeuw voor de zon verdwijnen door de beslissingen die op technische zaken gedaan worden. Hopelijk is Arno Arts de laatste man met een rood-groen-zwart hart die door de achterdeur verdwijnt.
Uiteraard is NEC ook om een reactie gevraagd, de club liet via Carlos Aalbers weten niet inhoudelijk te willen reageren en zich niet te herkennen in de strekking van het verhaal. Arno Arts wenste verder ook geen inhoudelijke reactie te geven omdat hierover afspraken zijn gemaakt toen zijn dienstverband beëindigd werd.