Hoewel NEC geen punten pakte in de thuiswedstrijd tegen FC Utrecht (1-2), was Sontje Hansen een tevreden man na afloop. Hij scoorde een wereldgoal, maar was nog blijer met een andere prestatie: het volmaken van 90 minuten. ForzaNEC sprak met de buitenspeler.

Met zijn indrukwekkende solo-goal zorgde Hansen voor het hoogtepunt van de middag in De Goffert. Hij pikte de bal op zijn eigen zestien op en schoot ‘m aan de andere kant tegen de touwen. “Ik ging een op een met een verdediger en dacht eigenlijk niet na. Ik ging een beetje links, rechts, zodat hij uit balans raakte. Hij draaide de verkeerde kant op en toen nam ik de bal mee in de ruimte. Ik wist dat de keeper zou komen, dus toen kon ik de bal over hem heen chippen“, legt de 22-jarige doelpuntenmaker uit. “Gas geven en dribbelen. 33 kilometer per uur in de dribbel volgens mij en ik was nog zuiver aan het eind.”

Tekst gaat verder onder de video.

Volle bak

Toch was er voor Hansen zelf een ander hoogtepunt. “Ik ben natuurlijk blij met mijn doelpunt, maar waar ik het meest trots op ben, is dat ik 90 minuten gespeeld heb. Dat heb ik, volgens mij, al zo’n drie of vier jaar niet meer gedaan. Ik ben blij en hoop nu op meer.” De laatste keer dat Hansen een volledige wedstrijd speelde was iets korter terug, maar alsnog een tijdje geleden: augustus 2022 voor Jong Ajax.

Sinds zijn komst naar NEC kampte de vleugelaanvaller met meerdere blessures. Zelfs nu spelen die hem nog parten. “Ik heb nog iets aan mijn lichaam, dat is privé. Daardoor krijg ik snel kleine pijntjes. Elke week moet ik behandelen met de fysio. Het is de blessure die ik begin vorig seizoen opliep, tegen Heracles volgens mij. Natuurlijk is het balen dat ik dat heb, maar goed dat ik Rein (fysio Reinier Looij, red.) heb en andere mensen bij NEC die kort op me zitten. Dit seizoen ben ik ook nog later begonnen, maar ik word fitter. Het duurde even, maar nu eindelijk die 90 minuten volgemaakt.”

Wissel

In het veld hield Hansen goed in de gaten of hij naar de kant zou worden gehaald. Dat gebeurde niet, waardoor hij plotseling de hele wedstrijd mocht spelen. “Het gebeurde ineens”, lacht hij. “Ik zag dat Sami (Ouaissa, red.) en Basar (Önal, red.) erin zouden komen. Toen zei ik tegen Calvin (Verdonk, red.) dat ik eruit zou gaan. Gelukkig zag ik mijn nummer niet staan. Toen hebben we alleen Kento (Shiogai, red) er nog ingebracht en op dat moment dacht ik weer dat ik eraf zou gaan. Ik zag nummer vier staan en ik dacht: eindelijk gaat het dan gebeuren. Toch had ik in de 87e minuut wel kramp in beide kuiten.”

Volgende week staat er voor Hansen een bijzondere ontmoeting op het programma. Ajax, de club waar hij de jeugdopleiding doorliep, komt op bezoek in Nijmegen. De meest speciale wedstrijd van het jaar voor de buitenspeler? “Ja, eigenlijk wel. Wat later in het seizoen dit keer , maar nu is het nog maar een weekje en dan gaat het gebeuren.” Dan kan hij wellicht een van zijn oud-ploeggenoten dol gaan spelen. “Youri Baas, Devyne Rensch, Jorrel Hato. Ligt eraan of ik links of rechts sta”, lacht Hansen.

Foto: Rob Koppers