Han Weijers treedt terug als bestuurder van NEC. Maar zijn expertise gaat niet verlo­ren. Hij wordt clubambassa­deur en blijft betrokken bij de bouw van het TIP.
Vijftien jaar lang stopte Han Weijers ziel, zalig­heid en talloze vrije uren in NEC. Korte tijd als bestuurslid, tien jaar lang als onbezoldigd stadiondirecteur en de afgelopen vier jaar als lid van de raad van commissarissen. Om­dat hij dit jaar zeventig is gewor­den, is hij statutair verplicht die functie op te geven. Maar dat bete­kent niet dat de geboren Noord- Hollander op zijn lauwe­ren gaat rusten. Integendeel, er bre­ken drukke en spannende tijden aan voor de gedreven en gedistin­geerde gentleman.
Vorige week nam Weijers en petit comité afscheid van de mensen die hem bij NEC het meest na stonden. Tijdens de kerstborrel in december wil hij álle bekenden met wie hij sinds 1994 een relatie heeft opgebouwd nog een keer de hand drukken. En stiekem hoopt hij dat tegen die tijd het Nijmeeg­se gemeentebestuur definitief zijn fiat heeft gegeven aan de plannen voor het Topsport- en Innovatie­park Nijmegen, Weijers’ laatste kunstje voor de Nijmeegse eredivi­sieclub.
Han Weijers, afkomstig uit bank­en verzekeringswereld en jaren­lang scheidsrechter in het amateur­voetbal, trad in 1994 op verzoek van bestuurslid Nol Smits toe tot de clubleiding. „Het was een mooi moment. Ik heb in die periode de halve bekerfinale tegen Ajax, de eindstrijd tegen Feyenoord en de promotie naar de eredivisie meege­maakt. Al vrij snel werd ik verant­woordelijk voor de verbouwing van De Gaanderij. Ik kon zelf geen spijker in de muur slaan, maar ben wel een goede organisator.”
Nadat de sponsorruimte was gerea­liseerd, werd er voor het eerst ge­dacht over een renovatie van de oude Goffert, de betonbak die bui­ten Nijmegen zo verguisd werd. Weijers: „De KNVB verlangde be­tere veiligheidsomstandigheden in de stadions en wilde af van de staanplaatsen. Er moest dus iets ge­beuren. De zaak kwam in ’ 97 in een stroomversnelling. Hans van Delft werd voorzitter, Sport 7 ging niet door, het Bosman-arrest zorg­de ervoor dat de spelerssalarissen explodeerden. Kortom: NEC had meer inkomsten nodig en dat kon alleen in een nieuw stadion.”
Samen met voorzitter Van Delft was Weijers de drijvende kracht achter het nieuwe onderkomen. „ De offertes lagen allemaal rond de 20, 21 miljoen gulden. Tot Louis van ’t Hullenaar, de helaas overle­den directeur van Plegt-Vos Stof­fels, me een onderzoek liet zien waarin het voor 16 miljoen gulden kon. Op de eerstvolgende bestuurs­vergadering werd ik uitgelachen toen ik het voorstel inbracht. Maar uiteindelijk zijn we toch met die firma in zee gegaan.”
„Eigenlijk zou de oude Hazen­kamp- tribune geïntegreerd wor­den in het nieuwe stadion. Maar op een dag belde de aannemer mij dat er onoverkomelijke technische problemen waren gerezen. Hij stel­de voor de Hazenkamp te slopen, zonder meerkosten. ‘ Doen’, zei Hans van Delft. En zo ontstond er, in weerwil van de oorspronkelijke plannen, een geheel nieuw sta­dion.” Net als bij de bouw van de voetbal­tempel was Han Weijers ook de grote aanjager bij de totstandko­ming van multifunctioneel sport­centrum De Eendracht. En sinds een jaar of twee is de Maldenaar in de weer om het Topsport- en In­novatiepark Nijmegen van de grond te krijgen, een accommoda­tie waarin naast NEC verschillen­de Nijmeegse topsportverenigin­gen, medische instituten, onder­wijsinstellingen en bedrijven sa­menwerken aan vernieuwing op het gebied van sport en gezond­heid. „Het TIP wordt hét parade­paardje van Nijmegen”, voorspelt Weijers.
Weijers: „NEC kan met dit nieu­we complex een nieuwe slag ma­ken. De organisatie wordt weer wat groter, er wordt meer geld ge­genereerd waarmee we nóg betere voetballers kunnen aantrekken. Het zou mooi zijn als we dit jaar weer Europees voetbal zouden ha­len, waarmee we ook sportief zou­den aanhaken bij clubs als FC Twente en Heerenveen. Want dat is waar we naartoe willen.”
„Ik hoop wel dat het nieuwe on­derkomen dezelfde gezellige sfeer uitstraalt als het huidige stadion. Daar hebben we destijds bij de bouw bewust op aangestuurd, door het gebruik van kleuren en door te kiezen voor een overhan­gende dakconstructie die voor een intieme ambiance zorgt. Want warmte en gezelligheid is voor mij het belangrijkste kenmerk van NEC. En niet voor mij alleen; elke voetballer die hier heeft gespeeld, kijkt met prettige gevoelens terug op zijn periode in De Goffert.”
Bron: De Gelderlander