In slechts vijf dagen trainingskamp maak je nogal wat mee. Met dit sfeerverslag proberen we jullie enigszins mee te nemen in de avonturen van de ForzaNEC-redactie en alles rondom de club.
Met frisse tegenzin verschijnen we al vroeg op 2 januari op het vliegveld van Eindhoven. Slechts een dagje bijkomen van Oud en Nieuw lijkt wat kort. Terwijl wij door de douane lopen, valt 80 kilometer verder op dat Randy Wolters ontbreekt op de eerste training van de Nijmegenaren. Hij heeft in ieder geval geen transfer gemaakt naar FC Volendam, want de Oranje-hemden vallen makkelijk op. Aangezien op de website geen trainingskamp te vinden is, spreken we de verzorger aan. “Wij gaan naar Verona!”. Als we proberen uit te leggen dat Girona logischer is, aangezien er geen vluchten naar Italië gaan, blijft de verzorger teleurgesteld achter. Waarschijnlijk had hij zich verheugd op het balkon van Romeo en Julia en het plaatselijke Colosseum.
Slechts 2.5 uur vliegen en we zijn in Zuid-Spanje. Na wat geharrewar over een creditcard en wat vriendelijk glimlachen vertrekken we met een veel grotere auto dan verwacht naar Estepona. De Spaanse mentaliteit valt al snel op. Op de snelweg is de maximumsnelheid variabel, rotondes zijn parkeerplaatsen en bijkeuvelen op de vluchtstrook lijkt geen uitzondering. Aangezien NEC pas in de avond aankomt in Estepona bezoeken we het stadscentrum. Ook hier is parkeren op zebrapaden de norm en krijgen we de Tuscon met moeite tussen een vuilnisbak en een oude boom ingedraaid. Doordat het eten wat langer duurt dan verwacht, missen we bijna de aankomst van de spelers bij hun hotel. Als ware paparazzo slalommen we door de stad en sprint een deel van de Forza-delegatie uit de auto om nog wat foto’s te schieten. We ontwaren wat nieuwe gezichten. Nog te jong om een biertje te bestellen, maar wel in staat om bij de beste 24 spelers van NEC te horen.
