Toen zijn medespelers op het veld door de NEC-aanhang gehuldigd werden, beende Loren­zo Davids al naar de kleedkamer. De middenvelder was door zijn coach Wiljan Vloet negentig minu­ten lang op de bank gehouden. En dat was slikken.

"Toen we scoorden heb ik geklapt. Heb ik meegeleefd. Maar die huldi­ging. Sorry hoor. Dat kon ik even niet opbrengen", zei een zwaar te­leurgestelde Davids. Begrijpen deed hij het niet. "Zes­tig wedstrijden heb ik in de basis gestaan. Tijdens ons trainings­kamp in Estepona heb ik niks ge­hoord. Maar zoiets voel je aanko­men. Natuurlijk praat je erover met sommige spelers. Nee, ik noem geen namen. Maar ze steun­den me. Zouden hun zegje doen als ik er naast kwam te staan. Maar ik heb niemand gehoord. Ach, zo gaat dat in het voetbal. Iedereen denkt toch aan zichzelf."

Hij haalt nog maar eens zijn schou­ders op. Vier competitiewedstrij­den was hij basisspeler onder de nieuwe trainer. "Toen heb ik nooit iets gehoord. Volgens mij heb ik ook niks verkeerd gedaan. Maar kennelijk verwacht de trainer meer van me dan ik nu breng. Ik zou alleen nog niet weten wat." Maar zijn hoofd ligt nog niet in de schoot. "Ben je gek. Ik ben hart­stikke strijdbaar", belooft Davids.
Bron: de Gelderlander