Overdenken. De meeste mensen zullen het gevoel wel kennen. Na een lange en pittige dag werken je pak, spijkerbroek of overall uittrekken en nog even tot rust komen. Vandaag was dat voor mij niet anders. Auto parkeren, voordeur open, trap op en de eerste trainingsbroek en comfortabele trui aantrekken die je kan pakken. Zo ging ook ik vannacht op de bank zitten. Om even de dag te overdenken.

4-0. Vier tegen nul. Tegen AZ. Nouja, niet tegen AZ. Tegen Jong AZ. Niet het Jong AZ van vorig seizoen waar gelouterde namen als Ron Vlaar, Rens van Eijden, Ricardo van Rhijn, Illias Bel Hassani regelmatig hun opwachting maakten. Niet het Jong AZ van topschutter Ferdy Druijf. Niets van dat alles. Dit AZ bestond uit oer-Hollandse namen uit de boeken van Snelle Jelle en Sjakie en de Wondersloffen: Leon Bergsma, Peer Koopmeiners, Des Kunst en Jelle Duin. Niet eentje ouder dan 22 jaar. Inmiddels zijn we een kwartier verder: 4-0.

Afgeschminkt. Compleet afgeschminkt. Als een zwarte piet na 5 december. Een volwassen ploeg met Eredivisie-ambities en op papier een zekerheidje in de top 5 van de ‘zwaarste Eerste Divisie in jaren’. Helaas was het niet de eerste keer dat NEC door een beloftenploeg met verzorgd voetbal van de mat werd gespeeld. Jong Ajax liet NEC dit seizoen al twee keer alle hoeken van het veld zien. Het dieptepunt tot vandaag was tegen TOP Oss. Toen niet met verzorgd voetbal, maar doordat TOP-trainer Klaas Wels tactisch wist in te spelen op de valkuilen van NEC. NEC werd in eigen huis door de eigen ‘satellietclub’ met 1-5 afgeschminkt.

Nummer 15. Ik kijk naar beneden op mijn trui en zie het ooit heilige nummer staan. Plus Integration prijkt eronder. Een lang vervlogen naam in de NEC-geschiedenis. Een naam die minder lang vervlogen is, is die van de voormalig eigenaar van deze trui: El Butre, Jacky Goal, Vitesse-killer. Een paar van de liefkozingen die de huidig trainer van NEC in slechts drie jaar wist te vergaren. Jack was in zekere zin net zo’n verlosser als Johan Cruijff was voor FC Barcelona. Het was Cruijff die de Catalanen na twaalf titelloze jaren de Primera Division schonk. Maar het was vooral Cruijff die rivaal Real Madrid met 0-5 vernederde. De Gier deed hetzelfde. Hij schoot NEC met een wereldgoal langs Vitesse. Iets wat al tien jaar niet was gelukt, terwijl Vitesse de hemel ging bestormen met Karel Aalbers als grote roerganger. Dat was mijn Nummer 15.

Held. Dat was Jack voor ons allemaal. Net als jeugdhelden Anton Janssen en Cees Lok, keert Jack de Gier terug als trainer in de Goffert. Een plek waar velen om hen juichten, met bijzondere goals tegen respectievelijk Ajax en Feyenoord in ons geheugen gegrift. Helaas is er ook een andere, wrange overeenkomst. Beide jeugdhelden vertrokken door de achterdeur. Voor Jack lijkt inmiddels ook geen andere optie meer: er zit al maanden geen lijn in het spel. Spelers kampen door de vele wisselingen met een gebrek aan vertrouwen. De selectie was, zeker tot de winterstop, verre van fit. Randy Wolters vertelde de supporters maandag na de wedstrijd zelfs dat ‘er geen team staat’.

Allemaal zaken waar een hoofdtrainer voor verantwoordelijk is: tactiek, formatie, vertrouwen, fitheid en teambuilding. Voor de camera’s van FOX verklaarde jij, Jack, dat andere mensen gaan over jouw dienstverband. Je vergeet hierbij één ding: NEC kan een tweejarig contract nauwelijks afkopen. Zorg dus alsjeblieft dat jij zelf de Goffert verlaat, zoals jij verdient. Als een held.