Mijn grootste angst was lange tijd dat NEC een soort Fortuna Sittard zou worden. Zo’n club die lang Eredivisie speelde, tot de financiële problemen kwamen. In 2006 zagen drie man en een paardenkop in Sittard hoe hun club twintigste werd in de Gouden Gids Divisie. De allerslechtste profclub van Nederland.

Supporterschap is volledig gebaseerd op hoop. Soms hoopten we in Nijmegen op Europees voetbal: als we vandaag niet verliezen, Feyenoord de bekerfinale wint en Heerenveen punten laat liggen in Alkmaar, dan zitten we in de play-offs! Vaak hoopten we dat we weer eens zouden winnen in het Gelredome: natuurlijk zijn ze beter, maar wij spelen nergens meer om, misschien werkt dat bevrijdend! Soms mochten we hopen op de bekerfinale, iets langer geleden zelfs op het winnen van de bekerfinale.

Maar de hoop op Europees voetbal werd de hoop om de nacompetitie te ontlopen. De hoop om de nacompetitie te ontlopen werd de hoop om de nacompetitie te winnen. Eenmaal gedegradeerd hoopten we direct te promoveren. En zo de nacompetitie te ontlopen. Nu directe promotie onmogelijk is, hopen we juist mee te mogen doen aan de nacompetitie. En als dat niet lukt, hopen we volgend seizoen op een wederopstanding.

Maar wie de analyse van de jaarcijfers leest, begrijpt dat die hoop naïef is. Details uit de jaarrekening deden me denken aan de documentairereeks Schuldig. Mensen met acute financiële problemen maken afspraken die ze eigenlijk beter niet kunnen maken, met mensen die niet het beste met je voor hebben. De lange termijn is irrelevant als je op dit moment je energierekening niet kunt betalen.

NEC gedraagt zich al jaren als iemand met acute schulden. Niet zo gek, want NEC is een club met acute schulden.

De ruim 2 miljoen schuld bij Marcel Boekhoorn, of zoals NEC hem liever noemt: ‘een derde partij’, kon niet worden betaald. Dus krijgt hij levenslang een skybox, inclusief catering. Skyboxen zat: cash hebben we nodig.

Waar ik me tot voor kort niet kon voorstellen dat FC Den Bosch onze topscorer zou wegkopen, zie ik Sven Braken nu zomaar vertrekken. Spitsen zat: cash hebben we nodig.

Dit jaar kreeg NEC weer een deel terug, maar eerder werden lucratieve transferrechten verkocht aan investeerders. Op de lange termijn onverstandig, maar op de korte termijn kun je wat zwarte cijfers laten zien aan de licentiecommissie. Talenten zat: cash hebben we nodig.

Toch ben ik een onverbeterlijke optimist, als het om NEC gaat. Als ze met 5-1 van Ajax verloren, keek ik de samenvatting terug omdat ik het doelpunt van NEC nog eens wilde zien. Maar ook ik begin kenmerken te vertonen van iemand met schulden: ik steek mijn kop in het zand. Samenvattingen van verloren wedstrijden kijk ik niet meer terug.

Ik hoop niet langer dat NEC wint, maar dat er iets verandert op financieel gebied. Ik kijk met meer interesse naar Voetbalzone dan naar de wedstrijd op vrijdagavond. Ik weet dat Voetbalzone doorgaans alleen maar onzin schrijft, maar ik lees gretig roddels over Jasper Cillessen die voor een astronomisch bedrag verkocht zou worden aan een of andere poenerige club met een sponsor uit de Arabische Emiraten. NEC krijgt dan een percentage van de transfersom en ik hoop dan dat dit de club er weer bovenop helpt.

En dan hoop ik toch weer stiekem dat dit gebeurt in de winterstop. En dat NEC, niet langer verlamd door geldzorgen, zomaar een periode wint. En dat we dan nacompetitie spelen tegen ploegen die doodsbang zijn om te verliezen. Zo bang, dat ze spontaan vergeten hoe je moet voetballen. En dan spelen we volgend jaar plots weer eredivisie.

Samen met Fortuna Sittard.

Thomas Hogeling