Tien jaar geleden, op 3 april 2015, won NEC thuis van Sparta Rotterdam. Dit was niet zomaar een overwinning, dit was de kers op de taart van dat seizoen. Het seizoen waarin NEC overtuigend kampioen werd, 101 punten haalde en ook exact 100 doelpunten scoorde. Het seizoen waarin de spelers van NEC lieten zien dat ze niet in de toenmalige Jupiler League thuishoorden. Sjoerd Ars scoorde 28 keer en werd daardoor topscorer, Rens van Eijden mocht als trotse aanvoerder de schaal omhoog houden en Jeffrey Leiwakabessy maakte ‘zijn cluppie’ trots. Alle drie vertelden ze aan ForzaNEC over hun herinneringen aan die wedstrijd. “Ik dacht, het gaat mij niet gebeuren dat ik deze wedstrijd moet missen.“

NEC speelde een fantastisch seizoen, toen de Nijmegenaren 1-4 wonnen van MVV leek het kampioenschap binnen. Er was nog een overwinning nodig doordat concurrent Roda JC ook won in dezelfde speelronde waardoor NEC nog niet definitief kampioen was. Dat kampioenschap liet nog langer op zich wachten door een vrij weekend. Twee weken later kregen de NEC’ers een kans om in eigen huis kampioen te worden. Ars raakte geblesseerd en was nog niet compleet hersteld voor de kampioenswedstrijd. “Ik had die hele week bijna niet getraind, omdat ik toen een kneuzing aan mijn voet had. Met heel veel pillen en pijnstilling heb ik die wedstrijd kunnen spelen. Ik heb er alles aan gedaan om er bij te zijn, omdat het de kampioenswedstrijd was. Ik dacht: het gaat mij niet gebeuren dat ik deze wedstrijd moet missen.”

Hoewel iedereen voelde dat het om een ander duel dan normaal ging, probeerde trainer Ruud Brood zijn mannen gefocust te houden, legt Ars uit. “Hij zat er altijd heel scherp op, met omgekeerde psychologie. Als we een slecht resultaat hadden gehad, dan was hij juist positief en probeerde hij ons op te peppen. Elke keer als we wonnen zat hij er daarna volle bak op en hield hij ons scherp. Tegen Sparta was het een gewone wedstrijdbespreking, maar je voelt aan alles dat het een kampioenswedstrijd is. Als je zo’n wedstrijd speelt, dan doe je dat het liefst in De Goffert. We zeiden tegen elkaar dat we het nu moesten afmaken, maar ook moesten genieten. Dit soort duels maak je niet vaak mee in je carrière.”

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Sparta-thuis

“Dan ga je zo’n wedstrijd in met het idee van: vandaag kan het gebeuren. We hadden wel een groep die elkaar daar wel scherp bleef houden, zodat we niet naast onze schoenen gingen lopen. We wisten dat we ook die wedstrijd ons ding moesten blijven doen”, vertelt Leiwakabessy. “Alles zit al het hele seizoen mee. Niks kon ons nog in de weg staan, zo voelde dat ook echt. We stonden er altijd als we er moesten staan. We maakten dat seizoen altijd doelpunten en we stonden verdedigend goed.”

Ondanks het vertrouwen was er zeker ook spanning bij de linksback, momenteel actief als jeugdtrainer bij NEC. “Je hebt sowieso altijd spanning, want er staat veel druk op. We hielpen elkaar daar wel in om ons ding te blijven doen en niet anders te gaan doen. De supporters staan er nu natuurlijk 100 procent achter. Wij hadden zoiets van: wij doen ons ding en dat blijven we doen ongeacht wat er gebeurt.”

Droomduo

Het werd een gedenkwaardige avond in De Goffert, waar NEC met 1-0 van Sparta won. Ars was uiteindelijk belangrijk door een pass die tot assist werd gepromoveerd door Christian Santos. “Het was niet echt een goede wedstrijd vanuit onze kant. Maar net zoals de rest van het seizoen: de verdediging stond stabiel. We hadden echt een blok van zes dat echt strak stond. En zoals altijd, maakten we ons doelpuntje wel weer.” In de 49e minuut scoorde NEC het eerste en enige doelpunt van de wedstrijd.

Na die goal was de wedstrijd nog niet voorbij. “Maar aan de andere kant hadden we ook gewoon het vertrouwen, als het moet dan gooien we die pot dicht. En dan hadden we eigenlijk altijd gewoon een blok staan met een stabiel centrum en met Breinburg en Daemen voor ons”, vertelt Van Eijden daarover. Hij was de aanvoerder van het elftal en ook verantwoordelijk voor de organisatie achterin, die dus erg goed stond en de complimenten krijgt van Ars.

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Dat de ‘kampioenstreffer’ van de schoen van Ars of Santos kwam, mocht geen verrassing heten. De twee aanvallers vonden elkaar makkelijk en scoorden er samen op los. Samen kwamen ze uiteindelijk tot 51 doelpunten en dus iets meer dan de helft van de totale productie van NEC dat seizoen. “Ik denk niet dat dat kunstje nog vaak herhaald zal worden. We waren allebei absolute ‘goalgetters’. We waren op technisch gebied niet de beste voetballers, ook niet de mooiste. Maar als je het hebt over afmaken pur sang, dan was dat wel gewoon echt de absolute top. De afstemming was uitstekend. Zodra ik in de bal kwam, dook Santos telkens in mijn rug. De bezetting voor de goal klopte ook altijd. Dat was heel mooi om te zien.”

Kampioensfeest

NEC hoefde niet meer te scoren. Het bleef 1-0 en NEC werd op 3 april 2015 officieel kampioen van de Jupiler League. Leiwakabessy was dolblij. “Het mooiste moment dat seizoen was natuurlijk het laatste fluitsignaal, toen we kampioen werden.” Voor Ars moest het mooiste moment nog komen: het kampioensfeest. “Dat was wel echt de kers op de taart van dat seizoen. Het was een fantastisch mooi seizoen.” Leiwakabessy genoot ook van de feesten. “Zelf drink ik niet, dus ik heb alles meegekregen, alles wat er allemaal gebeurd is. Ik heb wel veel dingen nog helder in mijn hoofd. Ik denk bij heel veel niet, omdat natuurlijk iedereen wel van een drankje hield. Als je dan na zo’n jaar van degradatie direct zoiets moois neerzet in met alle records, dan mag je best wel even dieper in het glaasje kijken.”

Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Top Oss

Op vrijdagavond werd NEC officieel kampioen en de dagen die volgden waren een en al feest. Echter stond er ook alweer snel een wedstrijd op het programma. “We speelden drie dagen later, op de maandag tegen Top Oss-uit”, legt Leiwakabessy uit. “Dan had je vrijdag feest, tot laat. Zaterdag was de huldiging waar we vroeg bij moesten zijn, ook tot laat. Toen hebben we zondagochtend getraind en dan hadden we ook nog receptie bij NEC. De volgende dag moesten we alweer naar Oss toe. Sommige jongens hielden wel van een drankje. Maar je moest ook wel weer fit zijn om die wedstrijd te spelen.”

Van Eijden zat niet te wachten op een wedstrijd op maandagavond. “De wedstrijd tegen Oss is een van de vervelendste wedstrijden die ik ooit heb gespeeld. De dagen daarvoor was je de hele tijd druk en dan moet je op maandag ineens weer op het veld staan.” Leiwakabessy deelt de mening van Van Eijden. “Je hersteltijd van de wedstrijden en trainingen, die werd helemaal omgegooid. Omdat je natuurlijk bepaalde verplichtingen had. En als je daar nog wat drankjes erbij doet, dan kan ik wel begrijpen dat Rens het even lastig had in die wedstrijd.” NEC won die wedstrijd echter wel, met 1-2. “Ook daarin hebben we het wel weer voor elkaar gekregen, als groep zijnde, dat we ook die wedstrijd wisten te winnen.”

Historisch

NEC werd op 3 april al kampioen en moest daarna nog zes wedstrijden spelen. Ook in die duels bleef de ploeg van Brood geconcentreerd. “We hadden gelukkig veel jongens die nog echt gas gaven en die zichzelf in de kijker wilden spelen”, weet Van Eijden nog. “Er waren veel jongens die er nog een groter succes van wilden maken. We hadden veel ervaring en gasten die veel wilden werken. Voor dat niveau was het elftal uniek. We hadden niet nadrukkelijk in ons hoofd dat we 100 punten moesten halen, maar we wilden gewoon alles winnen. Het was uiteindelijk mooi dat dat erbij kwam kijken.” Ars wist dat NEC iets moois kon bereiken. “We hebben toen bij elkaar gezeten en hebben gezegd: ‘Jongens het is leuk, het is fantastisch. We hebben ons doel bereikt, maar als je er echt iets historisch van wilt maken, dan moeten we met z’n allen nog gas geven’.”

Dat lukte heel aardig. NEC eindigde het seizoen met 101 punten en verbrak daarmee het record. Ook het doelpuntenrecord werd verbroken, want de fans van de Nijmegenaren mochten tijdens het seizoen 2014/15 maar liefst 100 keer juichen. Harder dan na die ene keer op 3 april 2015 zal dat waarschijnlijk niet gebeurd zijn. Toen Santos, precies tien jaar geleden, NEC naar een meer dan verdiend kampioenschap schoot.

In deel 1 van deze ’10 jaar terug’ lees je over het seizoen in aanloop naar de kampioenswedstrijd!

Foto’s: Rob Koppers